Toen we jaren geleden tijdens een vakantie-uitstapje met een nichtje door de streek rond Münster in Duitsland reden, vroeg ze: „Wonen hier geen bekeerde mensen?” Op mijn vraag waarom ze dat dacht zei ze: „Ik zie hier helemaal geen meisjes met rokken.”Ik moest aan die gebeurtenis terugdenken toen ik het verhaal over Genève las, in het RD van 2 augustus. Op zich geeft het stuk van G. Roos een goede impressie van wat er in die stad van de geschiedenis van de Reformatie is terug te vinden. In de oude stad, rond de kathedraal, zijn inderdaad plekjes waar je Calvijn zomaar op de hoek van de straat zou kunnen tegenkomen, op weg naar een college, of waar je Farel zou kunnen zien uitkijken over het meer, naar het oosten, waar hij zijn werkterrein had.

Toch, dat is geschiedenis. Genève is meegenomen met de ontwikkelingen en bestaat tegenwoordig uit veel meer dan de oude stad zoals die was in het midden van de zestiende eeuw. Er gaat veel geld om. Er is een concentratie van macht: heel veel internationale organisaties hebben er hun hoofdkwartier. En vlakbij ligt een van de meest vooroplopende instellingen voor fundamenteel natuurkundig onderzoek. Een moderne stad met alle aspecten van dien. Inderdaad, van de wezenlijke zaken die in het artikel worden genoemd lijkt in het dagelijkse leven in deze stad niet veel terug te vinden.

Iedere zondagmorgen
Althans, dat is zo als je er van de buitenkant naar kijkt. Maar als je de gelegenheid hebt om niet alleen naar die historische of hedendaagse buitenkanten te kijken, maar ook betrokken te raken bij wat er achter die muren omgaat, dan ervaar je dat de Reformatie in Genève gelukkig niet alleen maar geschiedenis is. Een paar voorbeelden.

In de St.-Pierre wordt iedere zondagmorgen een dienst gehouden. Een gemeente komt daar samen, er wordt gebeden, de Bijbel gaat open, er wordt gepreekt. Maar bovenal, er wordt gezongen. Op de tonen van het machtige orgel worden er psalmen gezongen. Op onze melodieën, zou ik bijna schrijven, maar dat is natuurlijk niet zo. Op hún melodieën, de Geneefse melodieën, die door de tijd ook de onze zijn geworden. Of je wilt of niet, je hart gaat erbij open. Een wonderlijke ervaring.

Ook in de het Auditoire de Calvin worden zondags diensten gehouden. Nederlandse diensten zijn er niet elke week, maar wel de diensten van de Schotse kerk. De dominee die aan die gemeente is verbonden heeft een flink Schots accent, maar, denk ik, dat zal Knox ook wel hebben gehad. Ook hier wordt de naam van de Heere nog steeds en met eerbied genoemd. Ook hier een gemeente die samenkomt rond het eeuwige Woord. Het Woord dat zijn werk deed en doet, overal. Als ik achterin even stilsta om te kijken of ik een geschikte zitplaats zie, ontwaar ik ergens halverwege een paar bekende gezichten. Het zijn een Chinees en een Amerikaan die ik in de loop van de week heb ontmoet tijdens besprekingen bij een van de vertakkingen van de Verenigde Naties. Toen ging het over moderne communicatietechnologieën en zaten we soms figuurlijk tegenover elkaar. Nu zitten we naast elkaar en luisteren we naar hetzelfde Woord en naar dezelfde preek. Opnieuw, een wonderlijke ervaring.

Dankbaar
Op woensdagavond loop ik de Holy Trinity Church binnen. Even rust na de hectiek van de dag. Er blijkt een evensong aan de gang te zijn. Een korte samenkomst, misschien een halfuur, maar hij is al bijna voorbij als ik binnenkom. Het laatste lied wordt net opgegeven: ”The day You gave us Lord has ended”. Wij kennen dat als: De dag door Uwe gunst ontvangen is weer voorbij, de nacht genaakt. Een bijzonder aansprekende gedachte als je die dag hebt samenwerkt met mensen uit zowat alle tijdzones tussen Korea en Californië.

Ik ben me bewust dat dit een paar heel persoonlijke ervaringen zijn en dat een ander deze dingen wellicht anders zal beleven en taxeren. Ik ben heel dankbaar voor de dingen die de Heere ons in de Nederlandse Reformatorische traditie heeft gegeven. Maar ik ben ook dankbaar voor het feit dat ook in een plaats waar de Reformatie tot geschiedenis lijkt te zijn versteend, Zijn Naam nog dagelijks wordt aangeroepen en geloofd en geprezen.

Het werk van de Heere gaat door, niet alleen in Nederland, maar overal waar het Hem behaagt. Soms anders dan wij verwachten, soms helemaal voor ons verborgen, maar wie er de ogen voor werden geopend mag weten: nog het wordt een schare uit alle geslacht en taal en volk en natie.

De schrijver is actief in de Internationale Telecommunicatie Unie, een van de organisaties van de Verenigde Naties in Genève.