Bij zijn eerste belangrijke optreden in het buitenland, een bezoek aan de traditionele bondgenoot de Verenigde Staten, stak de Schot Brown niet alleen voordelig af bij Bush maar, misschien nog wel belangrijker, hij leek in niets op zijn glimlachende, jongensachtige voorganger Tony Blair.Blair kreeg tien jaar lang het verwijt dat hij de poedel van Bush was. De vaak bekritiseerde afstandelijkheid van Brown komt nu veel beter van pas dan verwacht. Brown lijkt er geen prijs op te stellen Bush bij de voornaam te noemen. De vraag is natuurlijk hoe bewust Brown afstand houdt van Bush, die over anderhalf jaar president af is.

In eerste instantie leek Brown daadwerkelijk van zijn stuk gebracht door de joviale manieren van Bush. Toen Bush de Britse premier meenam voor een ritje in een golfwagentje had Brown, in de woorden van de Guardian, de geforceerde glimlach op zijn gezicht van iemand die opziet tegen een middag met een uitgelaten peuter.

Maar het lijkt erop dat een deel van Browns afstandelijkheid strategie is. Brown is dinsdag heel bewust, vlak na zijn eerste bezoek aan Bush, naar de Verenigde Naties gegaan om in een speech te pleiten voor een strijd tegen armoede. Zo wil hij zijn binnenlandse tegenstanders die weinig van Bush moeten hebben de wind uit de zeilen te nemen, zegt Reginald Dale van het Center for Strategic and International Studies in Washington. Een groot deel van de Britse bevolking is tegen de oorlog in Irak en heeft weinig op met president Bush.

Brown poogt afstand te scheppen tegenover de regering-Bush en Groot-Brittannië een stuk onafhankelijker te laten lijken van de VS. Tegelijkertijd wil hij de nauwe banden met de VS te behouden. Traditioneel zijn de betrekkingen met de VS voor Groot-Brittannië belangrijker dan met enig ander land en Brown heeft dit onlangs weer herhaald.

De sfeer van de ontmoeting tussen Bush en Brown suggereert dat de Britse regering vastbesloten is het imago van poedel van zich af te schudden, aldus de Guardian. Brown, die zegt de oorlog tegen het terrorisme zonder voorbehoud te steunen, poogde onlangs ook wat Irak betreft afstand te nemen van Bush, door op te merken dat Groot-Brittannië zich pas terugtrekt als de Britse, en dus niet de Amerikaanse, commandanten ter plekke dit een goed idee vinden.

Browns karakter en strategie hebben zijn populariteit doen toenemen. Zijn Labourpartij wordt gesteund door 39 procent van de Britten, terwijl de oppositionele Conservatieven het moeten doen met 33 procent, blijkt uit een gisteren in The Times verschenen opiniepeiling. De afgelopen anderhalf jaar was Labour niet meer zo populair.

Ironisch genoeg ligt de leider van de Conservatieven, David Cameron, onder vuur omdat hij te veel aan Blair doet denken. Uit de opiniepeiling blijkt dat 46 procent van de Britten Cameron charismatisch vindt. Slechts een kwart van de Britten vindt dat van Brown.