New York is ook zonder zulke explosies lawaaiig, en dat geldt ook voor andere grote steden in de Verenigde Staten. Daarom verhuizen mensen die zich dat kunnen veroorloven naar de voorsteden, waar het veel rustiger is. Of misschien is het beter om te zeggen: was. Want de zozeer geroemde rust in de voorsteden begint langzamerhand te verdwijnen. Volgens een meting in 1970 bedroeg het gemiddelde lawaai in een grote Amerikaanse stad 59 decibel. In de voorsteden was dat 49 en op het platteland 43 decibel.Bij recente metingen voor de overheid van het bedrijf Black & Veatch uit Boston bleek het geluidsniveau van stad en platteland vrijwel onveranderd, maar in de voorsteden was het gestegen tot 56 decibel. „Daar gaat de rust van de voorsteden”, aldus Jeff Szymanski, die de recente metingen uitvoerde. De voorsteden worden voller, er komen meer auto’s, meer motormaaiers en bladblazers, meer zwembaden met schreeuwende kinderen, en meer blaffende honden. Kortom, allerlei vormen van gedruis die de rust verdrijven die velen in de voorsteden zochten.

Het gevolg: een toenemend aantal burenruzies en rechtszaken. Zoals het echtpaar op Long Island, bij New York, dat een klacht indiende, omdat buurkinderen „altijd” herrie maakten rondom het zwembad. De klacht werd ingediend op grond van een verbod „op het produceren van lawaai of schreeuwen door straatventers.” „De rechtbank verklaarde de klacht niet-ontvankelijk, omdat buurkinderen geen straatventers zijn, maar de zaak geeft wel aan dat er meer en meer druk op de overheid wordt uitgeoefend om iets aan geluidsoverlast te doen”, aldus advocaat Andrew Campanelli, die de (ouders van de) lawaaiige kinderen verdedigde.

Vliegvelden met hun geluidsoverlast, bouwactiviteiten en lawaaiige windmolens vormden inmiddels het doelwit van stilte zoekende burgers die naar de rechter stapten. Punt van algemene irritatie vormen ijscowagens die met een en hetzelfde deuntje burgers -groot en klein- lokken. Deze wagens werden voor veel burgers zo irritant dat de gemeenteraad van New York er twee jaar geleden een speciale zitting aan wijdde. De wagens mogen sindsdien hun deun niet niet meer dan zesmaal achter elkaar laten horen. Daarna is stilte vereist of moeten zij verkassen naar een plek buiten gehoorsafstand van de eerste locatie.

Er zijn meer storende geluiden: airconditioners in restaurants en stofzuigers die Europanen qua geluid doen denken aan straaljagers. Is Amerika, binnen en buiten, lawaaiiger dan Europa? „Dat kan ik niet met wetenschappelijke zekerheid bevestigen, maar ik geloof wel dat Europeanen zich meer dan mijn landgenoten bewust zijn van de factor geluid als mogelijke bron van overlast”, aldus directeur Les Blomberg van de organisatie Noise Pollution Clearinghouse (NPC), die zich inzet voor vermindering van geluidsoverlast in het algemeen. „Te veel lawaai kan leiden tot gehoorschade, stress, slapeloosheid en zelfs verhoogde bloeddruk”, aldus Blomberg.

Geluidsoverlast is moeilijk te bestrijden. Dat komt volgens Blomberg voor een deel omdat de gemiddelde Amerikaan zijn rechten bewaakt en steigert als de overheid of de buren hem vertellen hoe hij zich moet gedragen. „Daardoor worden geschillen over geluidsoverlast betrekkelijk snel voor de rechter uitgevochten. Ik vind dat geen goede ontwikkeling. Natuurlijk heeft iedereen rechten, maar ook plichten. Met dat laatste bedoel ik de plicht om de omgeving voor iedereen zo leefbaar mogelijk te houden. Dat laatste ontbreekt er bij ons nogal eens aan”, verzucht Blomberg.