De voorganger van de dienst, commandant Reindert Schurink, zei dat de ’majoor’ de dienst helemaal zelf heeft bepaald. „Ze heeft zelf de gebeden en liederen uitgezocht”. Ook in het hiernamaals had Bosshardt, die 94 jaar werd, plannen om haar werk voort te zetten. Volgens Schurink wilde ze het liefst een aartsengel zijn. „Niet qua rang, maar ze wilde de engelen die het moeilijk hebben dan een beetje helpen”.Volgens de commandant stierf Bosshardt in haar uniform. „Dat droeg ze meestal, haar andere kleding was niet aan mode onderhevig. In dat uniform is ze ook opgebaard. Als ze in het donker in Amsterdam op plekken kwam waar zelfs de politie niet durfde te komen, diende het als een soort kogelvrij vest. Bang is ze overigens nooit geweest”.

Alle aandacht, onder meer van de media, die de ’majoor’ in haar leven kreeg, beviel haar eigenlijk wel goed. „Ze genoot van publiciteit. In haar avondgebed zei ze soms dat er zo verschrikkelijk veel uitzonderlijke woorden tot haar gericht waren. Ze vroeg God die mensen maar te vergeven. En ook om haar te vergeven, omdat ze die woorden zo mooi vond”, kenschetste Schurink.

Volgens de commandant van het Leger des Heils Nederland, Wim van der Harst, zal de lege plaats die de ’majoor’ achterlaat moeilijk opnieuw in te vullen zijn. „Er was maar een ’majoor’ en je hebt niet zomaar een nieuwe”. Hij las een boodschap van de hoogste generaal van het Leger des Heils, Shaw Clifton, uit Londen: „Wij maken onze saluut en eren ’majoor’ Bosshardt. Wie zal nu opstaan en geïnspireerd door haar voorbeeld haar werk overnemen?”

Bij binnenkomst van de kist met het lichaam van de ’majoor’ in de bomvolle kerk met vijfhonderd aanwezigen salueerden de vele leden van het Leger des Heils met hun wijsvinger in de lucht. Vooraan in de kerk zaten naast burgemeester Cohen, premier Jan Peter Balkenende en de grootmeesteres van koningin Beatrix, Martine van Loon-Labouchere. In 1965 leidde de ’majoor’ een vermomde prinses Beatrix rond op de Amsterdamse Wallen. Sindsdien waren ze bevriend. Ook bekende Nederlanders als Mies Bouwman, Wim Kok, Erica Terpstra, Willeke Alberti, Ans Markus, Henny Huisman en Cor Boonstra waren erbij.
Korpschef Bernard Welten van de Amsterdamse politie toonde zijn eer door vooraan te lopen tijdens de rondrit in de rosse buurt. Voorafgaand aan de uitvaartdienst maakte de kist met het stoffelijk overschot van Bosshardt een ronde door de Amsterdamse binnenstad waar de ’majoor’ veertig jaar woonde en werkte. Vooraan de stoet liepen heilsoldaten die haar zo bekende hoofddeksel, haar bijbel en medailles meedroegen.

Langs de route over de Wallen stond een klein aantal belangstellenden. De stoet trok vooral de aandacht van toeristen. Op de Dam hadden zich daarentegen honderden mensen verzameld die luid applaudisseerden toen de witte rouwauto voorbij kwam. Na een stop bij het korpsgebouw van het Leger des Heils in Amsterdam-Oost ging de stoet onder begeleiding van de nationale brassband en het zangkoor van het Leger richting de Koningskerk.

Rond 15.00 uur werd de kist met het stoffelijk overschot van de ’majoor’ bijgezet in het Leger des Heils-graf op begraafplaats De Nieuwe Ooster. Met de woorden die Cohen sprak, „old soldiers never die, they only fade away”, nog in het hoofd brachten familie, vrienden en heilsoldaten een laatste groet aan een van de meest geliefde personen van het land.