Premier Fuad Siniora heeft de Arabische ministers van Buitenlandse Zaken bijeengeroepen voor een spoedoverleg en de internationale gemeenschap verzocht mee te helpen aan het onderzoek naar de moord op Eido, die omkwam toen een bomauto explodeerde in het islamitische gedeelte van Beiroet, vlak bij het strand. De aanslag kostte ook zijn zoon, twee lijfwachten en zes omstanders het leven.Tienduizenden mensen liepen donderdag achter de drie met de Libanese vlag bedekte ambulances aan, met daarin de lichamen van Eido, zijn zoon en een lijfwacht. De lichamen werden van een ziekenhuis in het westen van de stad overgebracht naar een moskee bij een begraafplaats enkele kilometers verderop. Het is nog niet duidelijk wanneer de overige slachtoffers worden begraven, omdat nog niet alle lichamen zijn geïdentificeerd.

Sa’ad Hariri, de leider van de anti-Syrische meerderheid in het parlement waartoe Eido behoorde, de druzenleider Walid Jumblatt en andere prominente politici liepen mee in de begrafenisstoet. Scholen, overheidsgebouwen en winkels waren dicht, aangezien de regering een dag van nationale rouw had afgekondigd. Hariri zei bij de begrafenisplechtigheid dat Libanon niet zal zwichten voor de moordenaars en hij beloofde dat zij voor het gerecht gebracht zullen worden.

Eido is de zevende opponent van Syrië die de afgelopen twee jaar is vermoord. Minder dan twee kilometer van de plek waar Eido werd vermoord kwam de Libanese oud-premier Rafik Hariri (de vader van Saad Hariri) in februari 2005 om het leven bij een bomaanslag, waarbij de Syrische autoriteiten mogelijk betrokken waren. De protesten na zijn dood leidden tot de terugtrekking van het Syrische leger uit Libanon.

De Veiligheidsraad gaf eerder deze maand opdracht een tribunaal op te zetten dat de verdachten van de moord op Hariri moet berechten. Het tribunaal verdeelt de pro-westerse regering van premier Fuad Siniora en de oppositie geleid door Hezbollah.

Eido was een luidruchtig criticus van de demonstraties waarmee Hezbollah Siniora tot aftreden wilde dwingen. Ook was hij een van de zeventig parlementariërs die de VN vroegen om een Hariri-tribunaal in het leven te roepen.