In een toespraak op de universiteit van Zuid-Afrika gaf Blair de Zimbabwaanse president Robert Mugabe er andermaal van langs en riep hij op tot harder ingrijpen tegen de Sudanese president Omar al-Bashir, omdat hij een oplossing in Darfur probeert te bereiken door „er op los te bombarderen.”Hij zei dat Afrika twee paden kan inslaan: dat van Zuid-Afrika, Ghana, Tanzania en andere landen, die economische groei koppelen aan goed bestuur en een gerichte aanpak van corruptie, of dat van Zimbabwe of Sudan, waar de economie volgens hem te lijden heeft van slecht bestuur en onderdrukking.

Mandela zei dat Blair „een zeer goede vriend van Afrika” is en de informatieminister van Sierra Leone noemde de scheidend premier een „ridder in glanzend harnas.” Leiders van Sierra Leone gaven Blair de eretitel van stamhoofd, omdat hij het Britse leger naar het land stuurde om een einde te maken aan het elfjarige terreurbewind van rebellen die ledematen afhakten, moordden en verkrachtten. Ook de informatieminister van Liberia had alleen goede woorden voor Blair over en noemde hem een zorgvuldig en bedachtzaam leider.

Volgens sommigen is Blairs belangrijkste wapenfeit dat hij als gastheer van de G-8-top in 2005 Afrika hoog op de agenda zette. Zo bewoog hij westerse landen ertoe om de 7,2 miljard dollar schuld die Zambia had uitstaan kwijt te schelden, op 500 miljoen dollar na.

Anderen vinden echter dat hij beloftes niet is nagekomen en valse hoop heeft gewekt. De anglicaanse bisschop van Kaapstad, Njongonkulu Ndungane, zei dat Blair volgende week bij de G-8-top in Duitsland zijn rug recht moet houden.

Ook vindt hij dat Blair investeringen in Afrika moet aanmoedigen, in plaats van hulp te sturen. De Liberiaanse politiek activist Boakai Jaleiba vindt dat Blair Afrika op geen enkele manier heeft geholpen en zegt dat het continent zich alleen dat zal blijven herinneren.