De stichting ontving vorig jaar 32.000 meldingen over potentieel onwettig beeldmateriaal op haar speciale hotline, een toename van 34 procent in vergelijking met 2005. Volgens stichtingsdirecteur Peter Robbins is echter niet zozeer de hoeveelheid zorgwekkend, maar de toename van geweld en het grove karakter van de beelden. „We hebben het over verkrachting van kinderen die nog geen puber zijn”, zegt Robbins.De stichting telde 10.700 afzonderlijke internetadressen op ongeveer 3000 kinderpornosites. Ongeveer 80 procent van de kinderen op de beelden is meisje; 91 procent lijkt nog geen 12 jaar oud te zijn. Ruim drie op de vijf kinderpornosites worden gelanceerd in de Verenigde Staten, ongeveer 30 procent in Rusland.

Het Amerikaanse National Center for Missing and Exploited Children begon vorig jaar een proef om met behulp van financiële instellingen te voorkomen dat kinderpornosites met hun activiteiten geld genereren. Kinderpornosites die via een creditcard betaling accepteerden, werden opgespoord en bij de banken aangemeld, waarna de rekeningen werden geblokkeerd.

Het internationale karakter van internet maakt optreden ertegen evenwel moeilijk. Robbins zegt dat er in veel gevallen meer dan één server wordt gebruikt om uit handen te blijven van justitie en politie. Soms worden fragmenten van beelden op verschillende servers, in meerdere landen, gezet, waardoor vervolging wordt uitgesloten. Een bepaalde site werd sinds 2000 54 maal gemeld en bleek zeven verschillende servers in uiteenlopende landen te gebruiken.

De stichting van Robbins wordt gefinancierd door de Europese Unie en de internetindustrie. Ze deelt haar informatie met justitie, politie en Interpol. Robbins vindt dat bij de bestrijding van kinderporno een rol is weggelegd voor providers, omdat die de toegang tot bepaalde sites kunnen blokkeren.