Met hun knuffels en rugzakjes tegen zich aangeklemd stroomden de kinderen even na 19.00 uur plaatselijke tijd de bus uit. De gijzelnemer, de 56-jarige Jun Ducat, stak vervolgens de pin terug in de handgranaat die hij tijdens de gijzeling bij zich droeg en overhandigde het explosief aan de gouverneur van Manilla. Vervolgens gaf hij zich over. Volgens de commandant van politie in Manilla zal Ducat in staat van beschuldiging gesteld worden voor 32 gevallen van vrijheidsberoving, voor ontvoering en voor verboden explosieven- en wapenbezit.Rond de plek waar de gijzeling plaatshad voldeden overal mensen aan het verzoek van Ducat om witte kaarsjes aan te steken en ze in gele bekers te plaatsen. De kaarsjes stonden onder het afzetlint van de politie, agenten en overheidsfunctionarissen hielden kaarsen vast, en ook onder het publiek dat zich had verzameld staken mensen kaarsjes aan, kennelijk bedoeld als steunbetuiging aan de motieven van de gijzelnemer.

Ducat had de bus voor een schoolreisje gehuurd om het einde van het schooljaar te vieren. Hij liet de chauffeur echter naar het stadhuis rijden en plakte daar een vel papier op de voorruit waarop te lezen viel dat ze, gewapend met een uzi, een pistool en twee handgranaten, 32 kinderen en twee leraren gegijzeld hielden.

De schooldirecteur maakte duidelijk de kinderen niets te willen aandoen. „Het spijt me dat ik deze gewelddadige actie moet ondernemen om zo het volk te vragen de ogen te openen voor de politieke realiteit”, zo zei hij. De beelden van de gijzeling gingen de hele wereld over en de actie van Ducat kreeg de publiciteit waar hij op gehoopt had.

De kinderen in de bus zwaaiden soms naar de steeds grotere schare belangstellenden rond de bus en ze kregen ijs uitgereikt. Een kind werd al snel vrijgelaten omdat het koorts zou hebben.

Sommige ouders van de gegijzelde kinderen namen het op voor de dader, die ze omschreven als een „goede man die opkomt voor de armen.” De burgemeester van Manilla omschreef hem als een „gepassioneerd individu dat zijn eigen ideeën heeft over het oplossen van problemen.”

Een medewerkster van president Gloria Macapagal Arroyo toonde uit naam van het kantoor van de president sympathie voor Ducats drijfveren, maar noemde de actie onwettig. Minister van Sociale Zaken Esperanza Cabral zegde toe dat de kinderen een goede opleiding zullen krijgen. Een school voor computeronderwijs bood beurzen aan voor de kinderen van Ducats kinderopvang voor het moment dat ze de middelbare school verlaten.

Twintig jaar geleden was Ducat al eens betrokken bij de gijzeling van twee priesters. Hij gebruikte toen nepgranaten. In 2001 mocht Ducat zich om onbekende redenen niet kandidaat stellen voor de parlementsverkiezingen. Hij protesteerde ooit tegen de hoge prijs van rijst door een grote hoeveelheid zakken rijst op een snelweg te storten. In 1998 beklom hij een toren om te protesteren tegen de kandidatuur van een politicus die volgens hem geen echte Filipijn was.

„Ik ken hem als een zeer, zeer bevlogen iemand die zo zijn eigen ideeën heeft over de oplossing van onze problemen”, zei de burgemeester van Manilla, Lito Atienza. „Maar we kunnen zijn acties niet goedkeuren.”