„Ik ben gedelegeerde op het gebied van water en sanitatie. Mijn werk heeft betrekking op drinkwatervoorziening, sanitaire voorzieningen (toiletten, afvalwaterbehandelingssystemen en milieukunde), volksgezondheid en capaciteitsopbouw.” Waarom doe je dit werk?

„Ik ben civieltechnisch ingenieur, gespecialiseerd in waterhuishouding en milieu. Tussen de 1 en de 1,5 miljard mensen in de wereld hebben geen toegang tot schoon drinkwater; 2 miljard hebben geen toegang tot veilige sanitaire voorzieningen. Vanuit mijn vakgebied wil ik een bijdrage leveren aan het oplossen van deze problematiek.”

Op welk punt zie je vooruitgang?

„Het land ontwikkelt zich geleidelijk. De dorpen (te vergelijken met landbouwcoöperaties) bouwen zelf aan de infrastructuur onder begeleiding van het Koreaanse Rode Kruis. De kwaliteit van de installaties neemt de laatste jaren toe en dat is belangrijk met betrekking tot de duurzaamheid.”

Hoogtepunt?

„Als je in korte tijd 60.000 mensen in negentien dorpen van schoon drinkwater kunt voorzien, geeft dat een goed gevoel. De toegang tot de dorpen vond ik een bijzondere ervaring, want die is voor buitenlandse hulpverleners zeer beperkt.”

Teleurstelling?

„Ik hoop dat het in de toekomst nog beter gaat en dat ook andere hulpverleningsorganisaties toegang krijgen tot de dorpen, zodat de hulpverlening op de lange termijn meer solide kan worden.”

Ben je kerkelijk betrokken?

„Nee.”

Speelt geloof een rol om hier te komen werken?

„Nee.”

Waar verwonder je je over?

„De enorme werklust van de Koreanen en de snelheid van hun werk. Afspraken zijn er afspraken. De mensen hebben er geen tijd om ziek te worden. En ze moeten verschrikkelijk hard werken. De maatschappij en het systeem zijn bijzonder strak geregisseerd. Het werk gebeurt in teams, zeven dagen per week twaalf uur per dag. Koreanen zijn erg trots op de manier waarop hun land is georganiseerd en op hun politieke systeem.”

Wat vind je moeilijk in het contact met de bevolking?

„De taal en het communiceren met de mensen. Het boven tafel krijgen van alle relevante informatie die ik als ingenieur nodig had om een project in te richten, verliep niet altijd even soepel. Je moest er rekening mee houden dat gezichtsverlies onderdeel van de cultuur is. Een dorpshoofd zal niet snel zeggen dat zijn dorp kwetsbaar is omdat het geen drinkwater heeft. Dat zou de indruk kunnen wekken dat hij dat niet heeft geregeld.”

Wat ervaar je als gemakkelijk?

„De samenwerking met het Koreaanse Rode Kruis, dat zich zeer bewust is van het belang een brug te slaan tussen het nationale en het internationale Rode Kruis.”

Mis je Nederland?

„Natuurlijk. Je mist je vriendin, je familie. En de kaas! Al met al niet gemakkelijk, maar gewoon een keus die je maakt.”

Zin om terug te gaan?

„Het is interessante, maar intensieve job. Ik werkte zes dagen per week en probeerde de zondag als enige rustdag in te bouwen.”

Folkert de Jager

Geboren: 7 december 1973

Werkt voor: Nederlandse Rode Kruis, gedetacheerd bij International Federation of Red Cross and Red Crescent Societies

Standplaats: Pyongyang (Noord-Korea)

Sinds: 2005