Mauritius, een eiland in de Indische Oceaan, is een van de meest ontwikkelde landen van het Afrikaanse werelddeel. De levensomstandigheden zijn er behoorlijk, met 72 jaar is de levensverwachting van de mensen er het hoogst, en de economie draait goed. De laatste jaren is Mauritius geëvolueerd van een arm land naar een land met een gemiddeld inkomen.Volgens Madan Dulloo, minister van Buitenlandse Handel van Mauritius, brengt deze verandering echter heel wat problemen met zich mee. Mauritius geniet niet meer dezelfde bescherming als andere arme landen in de internationale handel. „We betalen nu een prijs voor ons eigen succes.”

Geïndustrialiseerde landen zetten Mauritius steeds meer onder druk om zijn markt open te stellen voor buitenlandse bedrijven en eisen daarbij dat die op dezelfde manier worden behandeld als lokale ondernemingen.

Vervelender is echter vooral dat Mauritius niet meer kan profiteren van een voorkeursbehandeling bij de industrielanden. Armere landen genieten bijvoorbeeld een quotumvrije toegang voor hun exportproducten, maar daar grijpt Mauritius naast.

Dat dreigt vooral serieuze gevolgen te hebben voor de textielindustrie van het land. Mauritius was een van de belangrijkste uitvoerders geworden van pull-overs.

Door het stopzetten van het Multivezelakkoord in januari 2005, dat de quota voor import van textiel en kledingproducten voor alle landen van de Wereldhandelsorganisatie afschafte, kan Mauritius niet meer concurreren met landen als China, India of Bangladesh.

Ook de suikerindustrie van Mauritius dreigt klappen te krijgen. Dat komt vooral door de beslissing van de Europese Unie om de suikerberg in Europa in te krimpen en de gegarandeerde prijs te verminderen. „Deze ontwikkelingen zijn een schok voor onze economie”, zegt Madan Dulloo. „Suiker en textiel zijn de twee pijlers van onze economie. Wij zijn van deze industrieën afhankelijk voor de creatie van werkgelegenheid en voor onze inkomsten.”

De regering van Mauritius heeft nu een programma uitgewerkt om een antwoord te geven op de uitdagingen van de geliberaliseerde markt. Dat houdt enerzijds een herstructurering in van de textiel- en suikerindustrie, die tegen 2015 moet worden voltooid, en het opdrijven van de investeringen in nieuwe sectoren, zoals de informatietechnologie.

Om de dreigende werkloosheid op te vangen, zet de overheid jonge mensen er ook toe aan om kleine ondernemingen op te starten in de landbouwsector. Groente- en fruitboeren kunnen subsidies krijgen als ze hun productie zowel op de lokale als op de internationale markt afstemmen. Sinds het tweede trimester van 2006 zijn er daardoor meer dan 6000 nieuwe ondernemingen bij gekomen.

Tegelijk doet Mauritius er ook alles aan om bij de industrielanden toch nog een speciale behandeling af te dwingen voor zijn exporthandel. „Zonder hulp van buitenaf is ontwikkeling en diversificatie op Mauritius onmogelijk”, zegt minister Dulloo. „Dan gaan buitenlandse investeerders naar landen waar de productiekosten lager zijn en kunnen wij niet profiteren van de liberalisering van de wereldhandel.”