Nadat er bij Lievense een bloedvatverwijding in zijn hoofd wordt geconstateerd, komt de inwoner van Notter in 1977 volledig arbeidsongeschikt thuis te zitten.Vanaf zijn 65e ontvangt hij naast een uitkering een pensioenbedrag van 25 euro per maand. Een collega van zijn vrouw wijst Lievense er in 2003 op dat hij recht heeft op een hoger pensioenbedrag. De opbouw van het pensioen gaat na arbeidsongeschiktheid namelijk gewoon door. Premievrij.

Lievense: „Om daarvoor in aanmerking te komen had ik mijn arbeidsongeschiktheid echter zelf bij het pensioenfonds SFB-Pensioenen moeten melden. Daar wist ik helemaal niets van. „U had de statuten en de reglementen kunnen opvragen”, vertelden ze me bij het pensioenfonds.” De man uit Notter kon naar de aanvulling fluiten.

Pensioendeskundige Anne Mulder van adviesbureau Simmer uit Hattem bijt zich in 2004 pro Deo -„noem het een vorm van maatschappelijk verantwoord ondernemen”- vast in de zaak van Lievense, waarover deze krant al eerder (op 19 juni 2004) publiceerde. Gaandeweg meldden zich een aantal gelijksoortige gevallen. Mulder: „Veel zaken zijn nu opgelost. Maar dat heeft heel wat pijn en moeite gekost.”

Ook Lievense ontvangt nu een hogere aanvulling op zijn pensioen, maandelijks incasseert hij 176 euro. Volkomen terecht, zegt Mulder. „Doorgaans melden uitkeringsinstantie UWV of de werkgever een geval van arbeidsongeschiktheid. In het pensioenregelement van het Sociaal Fonds Bouwnijverheid, dat nu Condares heet, staat inderdaad ergens dat de werknemer verplicht is om zelf binnen één jaar zijn arbeidsongeschiktheid te melden. Maar wie leest er nu zo’n pensioenregelement door? Dat is voor een specialist al nauwelijks te doorgronden, laat staan voor een leek.”

De nieuwe Pensioenwet die dit jaar van kracht werd en waarin heldere communicatie topprioriteit heeft, lost volgens Mulder wel een aantal problemen op, maar lang niet allemaal. „Er blijven hiaten. Zo bestaat er geen duidelijke regeling voor werknemers die vanuit de WW in de WIA belanden. Daarnaast verlenen pensioenverzekeraars en pensioenfondsen aan gedeeltelijk arbeidsongeschikten die weer aan de slag gaan, geen premievrije pensioenopbouw wanneer zij hierna voor een hoger percentage arbeidsongeschikt raken.”

Wat Mulder daarnaast ook niet kan vatten is dat er binnen de wereld van pensioenfondsen en -verzekeraars niet een soortgelijke ophef is ontstaan over het schimmig inhouden van kosten, zoals op dit moment het geval is bij beleggingspolissen. „Ik roep al jaren dat er iets mis is. Sommige pensioenfondsen houden een buitensporig deel van de pensioeninleg in om allerhande kosten te dekken. Percentages tot 30 procent komen voor, waar 5 tot 7 procent marktconform is.”

Mulder zou graag zien dat de autoriteit Financiële Markten (AFM) van pensioenfondsen meer openheid gaat eisen. „Het is gewoon schrijnend. Werkgevers sluiten een deal met een pensioenfonds of -verzekeraar waar de werknemer totaal geen invloed en zicht op heeft.”

De pensioendeskundige heeft Tweede Kamerlid Omtzigt van het CDA inmiddels ingelicht over de pensioenproblematiek. „Binnenkort gaan we samen om tafel. Ik heb toegezegd een aantal praktijkvoorbeelden op papier te zetten.”

Hoeveel Nederlanders er in totaal gedupeerd zijn, is volgens Mulder „moeilijk te zeggen.”

Die toegezegde voorbeelden is Lievense nu aan het verzamelen. Sinds zaterdag loopt het storm, zegt de man uit Notter. „Vrijdag deed ik mijn verhaal uit de doeken in een regionaal dagblad. Sindsdien staat de telefoon hier roodgloeiend. Het bellen begon zaterdagmorgen om negen uur en het is eigenlijk niet meer gestopt. Zelfs op zondag bleef de telefoon rinkelen, maar dan pak ik natuurlijk niet op.”

Inmiddels heeft Lievense al meer dan vijftig zaken op papier staan. „Stuk voor stuk schrijnende gevallen. Hoe pensioenfondsen mensen toch durven te behandelen… Daar word je compleet niet goed van.”

voetnoot (u17(Meer informatie: 0548-514697 en bert.lievense@versatel.nl.