Daarmee lijkt de hoop van de vanuit het buitenland opererende oppositie en de internationale gemeenschap dat het land na de dood van de megalomane president Saparmurad Nijazov een opener koers gaat varen, vervlogen.Het hoofd van de kiesraad, Moerad Karijev, zei alles te zullen doen om ervoor te zorgen dat Berdymoechamedov president wordt, „omdat hij een waardige opvolger is.” Kennelijk om de schijn op te houden dat er iets te kiezen valt heeft de Volksraad nog vijf kandidaten aangewezen, betrekkelijk onbekende personen onder wie een onderminister en twee burgemeesters.

Voormalig vicepremier Berdymoechamedov werd nadat Nijazov vorige week plotseling was overleden, onverwacht tot waarnemend president benoemd. Dat gebeurde nadat parlementsvoorzitter Ovezgeldi Atajev, die Nijazov volgens de grondwet had moeten vervangen, een aantal misdrijven ten laste was gelegd. Om Berdymoechamedovs kandidatuur mogelijk te maken wijzigde de Volksraad de grondwet, waarin eerst stond dat de waarnemend president geen president mocht worden.

Oud-minister van Buitenlandse Zaken Avdi Koelijev, die tegenwoordig als balling in Noorwegen woont, zegt er niet aan te twijfelen dat Berdymoechamedov gekozen wordt. Volgens hem stoomde Nijazov Berdymoechamedov al enige tijd klaar als zijn opvolger. „Het oude regime blijft”, aldus Koelijev. De presidentsverkiezingen worden op 11 februari gehouden.

De Turkmenen hebben zondag afscheid genomen van hun excentrieke leider. De president werd na een uitgebreide ceremonie begraven bij de grootste moskee van Centraal-Azië, die hij liet bouwen in zijn geboortestad Kiptsjak en die hij naar zichzelf vernoemde.

Een lange rij Turkmenen en buitenlandse hoogwaardigheidsbekleders bewezen de zelfbenoemde Vader van alle Turkmenen eerder op de dag in de hoofdstad Asjchabad de laatste eer door langs zijn kist te lopen in het presidentieel paleis. „Hij betekende alles voor ons”, zei een huilende vrouw die weigerde haar naam te noemen.

De grote vraag is hoe lang de door Nijazov gecreëerde verheerlijkingscultus standhoudt. Alles wijst erop dat deze op de korte termijn blijft bestaan. Tijdens zijn 21 jaar durende regime regeerde Nijazov niet alleen over het olie- en gasrijke land, maar oefende hij ook grote controle uit op de gedachten van zijn onderdanen. Overal zijn afbeeldingen en standbeelden van hem te zien en zijn boeken zijn dagelijkse kost voor elke scholier.

In het openbaar tonen de Turkmenen alleen devotie voor hun geliefde leider en vele huilden terwijl ze langs Nijazovs kist liepen. Maar buitenlandse verslaggevers kregen nauwelijks de kans op met Turkmenen te praten. In weinig andere landen is de vrijheid van meningsuiting zo aan banden gelegd als in Turkmenistan.

Een van de belangrijkste beleidspunten van Nijazov was strikte neutraliteit. Het land is vanwege zijn strategische positie en zijn olie- en gasrijkdom van belang voor het Westen, Rusland, China en Iran, maar de Turkmeense regering heeft sinds het uiteenvallen van de Sovjet-Unie kunnen voorkomen dat ze een pion werd in het machtsspel van de grote landen.