Op uitnodiging van de plaatselijke SGP-studievereniging debatteerden beiden over ”conservatisme en de SGP”. Schippers stelde dat de SGP niet gelooft in de tegenstelling tussen progressief en conservatief. „Het is een werelds schema dat waarden en normen loskoppelt van de Bron.” Die Bron is voor hem de Tien Geboden. „Wanneer overheidswetgeving niet is gebaseerd op de hoeksteen van de evangelische wet van Christus, steunt zij nergens anders op dan op drijfzand en kan uiteindelijk alles op drift raken.”Spruyt waagde de stelling dat het streven naar theocratie „onchristelijk” is. Theocratie definieerde hij als het met politieke middelen, dat wil zeggen met gebruikmaking van de zwaardmacht van de overheid, realiseren van Gods Rijk op deze aarde. Hij baseerde zich daarbij op het Nieuwe Testament en op Augustinus. Schippers stelde dat het hanteren van de Bijbel als bron niet betekent dat christenen hun normen aan anderen opleggen, wel dat de Wet van God een universele wet is die voor alle mensen geldt.

Spruyt vond dat Schippers -en daarmee de SGP- vanuit een „enorme luxepositie” redeneerde. De positie van de huidige postchristelijke cultuur is die van een tegennatuurlijke cultuur, die een brede samenwerking van christen en niet-christen vereist. „Kom uit je cocon”, riep hij Schippers toe. De grote bedreigingen in deze tijd betreffen volgens hem het gezin, de vrijheid van onderwijs en de vrijheid van godsdienst.

Spruyt, voormalig directeur van de Edmund Burke Stichting, benadrukte de noodzaak van een „culturele omslag.” Daarbij kunnen de beginselen van de deugdenethiek en het gedachtegoed van Plato, Aristoteles en Cicero inspirerend werken. Conservatisme hecht veel waarde aan de instituties van gezin, school, kerk, „instellingen op het domein van de algemene genade, die mensen opvoeden tot goede burgers.”

Schippers onderschreef het pleidooi van Spruyt voor politieke samenwerking en onderkende de noodzaak van een mentaliteitsomslag. „Maar ik zie meer heil in de bekering tot Christus.”

Spruyt mikt nu op een brede conservatieve volkspartij, waarvoor hij zich in zijn dagelijks leven -door artikelen en lezingen- inzet. „Politiek blijft gericht op het hier en nu, het hiernumaals.” Klopt, zei Schippers, „maar in het eeuwigheidslicht.”