Stof deed tanks stokken. De hitte maakte verrijdbaar geschut onverplaatsbaar. Soldaten kregen zware laarzen die smolten aan hun voeten en een communicatiesysteem bleek totaal te falen.

Er was nog wel één positief punt. De oefeningen verleden jaar september en oktober toonden aan dat Groot-Brittannië heel goed in staat is snel een grote troepenmacht naar het buitenland uit te zenden.

Het rapport komt in een tijd waarin gesuggereerd wordt dat later dit jaar of begin volgend jaar een Amerikaanse aanval op Irak te verwachten valt. Doel: verdrijving van de Iraakse leider Saddam Hussein. Londen zou dan de belangrijkste bondgenoot zijn van de Amerikanen.

De oefeningen die verleden jaar in Oman werden gehouden, waren al jaren geleden gepland. De Britse plannenmakers lijken echter de omstandigheden in de Arabische woestijn ernstig te hebben onderschat.

Slechts de helft van de Challenger-2-tanks doorstond de invloed van het stof de hele oefening lang. Stoffilters die een jaar mee zouden moeten gaan, moesten om de vier uur worden vervangen. Met tonnen tegelijk moesten zij naar Oman worden gevlogen, wat de rest van de bevoorrading ernstig onder druk zette.

De Omaanse troepen reden ook in Britse Challengers. Die waren echter wel aangepast aan de barre omstandigheden en deden het prima.

Het communicatiesysteem „deed het gewoon niet.” Bestuurders van tanks moesten naast elkaar gaan rijden, naar elkaar schreeuwen en met handgebaren proberen duidelijk te maken wat de orders waren, aldus het rapport.

Voor het Britse ministerie van Defensie is dit alles geen reden tot zorg. „Wij zijn in het algemeen bijzonder te spreken over de manier waarop onze mensen en hun materieel de vele uitdagingen waarvoor de oefening hen stelde, overwonnen.” De militaire leiding kijkt naar de problemen met de tanks en het geschut. „Daar zijn oefeningen voor; kijken wat werkt en wat aanpassing vergt.”