Zoals verwacht wist geen van de dertien kandidaten die strijden om de macht meer dan de helft van de kiezers achter zich te krijgen. De voorlopige winnaar van de presidentsverkiezing is de 55-jarige multimiljonair Alvaro Noboa, de rijkste man van het land, die volgens een eerste telling 26,7 procent van de kiezers achter zich kreeg. Zijn naaste opponent is Rafael Correa (43), die beslag legde op iets minder dan 23 procent van de stemmen.Correa pleit voor een „volksrevolutie”, waarmee hij het in zijn ogen corrupte politieke bestel wil opblazen, naar voorbeeld van de Venezolaanse president Hugo Chavez. De afgelopen tien jaar moesten drie gekozen presidenten vroegtijdig aftreden als gevolg van corruptieaffaires.

Direct na de stemming van zondag riep Correa zijn volgelingen ertoe op scherp toezicht te houden op het tellen van de stemmen. „Als wij niet winnen, komt dat door gesjoemel met de inhoud van de stembussen”, aldus de linkse kandidaat.

Ook vroeg Correa om het onmiddellijke vertrek van het hoofd van de waarnemersmissie van de Organisatie van Amerikaanse Staten (OAS), die volgens hem had nagelaten melding te maken van verschillende onregelmatigheden op stembureaus. OAS-delegatieleider Rafael Bielsa, een voormalige minister van Buitenlandse Zaken van Argentinië, ontkende het bestaan van electoraal wangedrag en zei dat de Ecuadoraanse verkiezingen „ruimschoots” voldeden aan de internationale normen.

Volgens Alvaro Noboa is zijn tegenstander louter uit op het verder polariseren en het „verpesten” van de sfeer in het land. „Correa volgt daarbij het voorbeeld van zijn Mexicaanse ideologische geloofsgenoot Manuel Lopez Obrador, die evenmin mans genoeg was zijn nederlaag te erkennen”, aldus Noboa, wiens eigen succes was toe te schrijven aan zijn belofte om miljoenen nieuwe arbeidsplaatsen te scheppen door het bevorderen van de vrijhandel en het bestrijden van de corruptie.

Veel kiezers geloven Noboa op zijn woord wanneer hij beweert dat hij vanwege zijn eigen ruim bemeten vermogen als president niet dadelijk hoeft te stelen. Noboa verdiende zijn miljoenen aan de teelt en export van bananen en heerst thans over een indrukwekkend imperium van liefst 110 bedrijven. Na de staat is Noboa de grootste werkgever in het land. „Mijn succes in de zakenwereld staat garant voor een schoon en doeltreffend landsbestuur”, aldus de kandidaat.

Noboa baart in Latijns-Amerika enig opzien door geen geheim te maken van zijn bewondering voor de Verenigde Staten. Terwijl de linkse Correa eerder de Amerikaanse president George W. Bush omschreef als „een uitzonderlijk zwakbegaafd iemand”, houdt Noboa zijn landgenoten voor dat zij veel kunnen leren van de Verenigde Staten. „Aan Cuba, waar een arbeider amper 12 dollar per maand verdient, moeten we beter geen voorbeeld nemen. Wel kunnen we wellicht nog iets opsteken van meer succesvolle landen zoals de VS, Spanje en zelfs Chili, hier bij ons in de buurt”, aldus Noboa.

Ecuador verkeert al meer dan vijftien jaar in een haast constante economische crisis, die eerder het land noodzaakte zijn eigen zwakke munt te vervangen door de Amerikaanse dollar. Bijna de helft van de nationale begroting teert op de inkomsten uit de export van ongeveer een half miljoen vaten olie per dag. Ecuadors olieproductie is evenwel dalende.

Alvaro Noboa verzekert de kiezers van zijn land dat het mogelijk zal blijken in luttele jaren tijd het levenspeil aanmerkelijk op te schroeven en zorg te dragen voor volksgezondheid en scholing voor het hele land. Ook zegt hij honderdduizenden volkswoningen te zullen bouwen in een poging de uitgestrekte krottenwijken rond de grote steden te ontvolken.

In het recente verleden is het Ecuadoraanse presidenten welhaast onmogelijk gebleken hun verkiezingsbeloften uit te voeren wegens tegenwerking door het parlement. Sinds de democratisering van het land -bijna dertig jaar geleden- heeft geen enkel staatshoofd kunnen rekenen op een meerderheid in het versnipperde parlement. Rafael Correa noemde de volksvertegenwoordiging „een beerput” en zei als president geen moment te zullen aarzelen straatprotesten te organiseren wanneer de parlementariërs zijn regering zouden durven dwarsbomen.

Correa wil verder een grondwetswijziging doorvoeren die de president meer machten en bevoegdheden moet gunnen. Ook Alvaro Noboa vindt dat het huidige politieke bestel ernstig tekortschiet, maar ziet daarentegen geen heil in het overdragen van het landsbestuur aan menigten betogers.