Wellicht zijn ook dit jaar weer sommige vakantiegangers na terugkeer onaangenaam verrast als zij de telefoonnota krijgen gepresenteerd. Via het mobieltje het thuisfront iets van je laten horen of op die wijze even wat vragen of melden aan een reisgenoot in je omgeving: het is gemakkelijk en verleidelijk.Met het oog op de portemonnee verdient het echter de voorkeur een vaste lijn op te zoeken. Gewoon op de ouderwetse manier met iemand op afstand praten vanuit de cel langs de openbare weg, pakt een stuk voordeliger uit.

Elders in de wereld draadloos contact leggen, of het nu gaat om een uitgaande of een inkomende oproep of om het versturen of ontvangen van een sms’je, is alleen mogelijk met behulp van het netwerk van een buitenlands telecombedrijf. Dat vraagt voor die dienstverlening -”roaming”, zoals het heet- een vergoeding van de eigen provider en die berekent dat bedrag vervolgens door aan de klant.

De hoogte ervan reikt soms tot wel vijfmaal de werkelijke kosten. Wie van ver weg naar huis belt, is meestal meer dan een euro per minuut kwijt. Gebeld worden en lokaal bellen in het gebied waar je bent, zijn eveneens veel duurder dan het telefonisch verkeer in eigen land.

De mensen die daarover mopperen, vinden de Europese Commissie aan hun zijde. Die poogt de populariteit van de EU onder de bevolking te vergroten, want daarmee is het niet zo best gesteld. De verwerping van de conceptgrondwet bij de referenda in Frankrijk en Nederland drukte de politieke elite wat dat betreft met de neus op de feiten. Veel Europeanen zien de Unie eerder als een anonieme en bedreigende macht, die met voortdurend uitbreidende regelgeving hun dagelijkse leven binnendringt, dan als een project dat is bedoeld om op tal van terreinen hun een beter bestaan te garanderen.

De Commissie wil dat beeld corrigeren. Voorzitter Barroso kondigde eerder dit jaar aan dat zij meer het accent zal leggen op een beleid gericht op concrete resultaten voor de burger. Die moet van de EU gaan houden doordat hij merkt dat die vorm van samenwerking gunstig voor hem uitpakt. Zo schep je draagvlak voor de voorgenomen verdere integratie, luidt de redenering achter die aanpak.

De inspanningen om het gebruik van het mobieltje goedkoper te maken, passen natuurlijk uitstekend in dat kader. Kort voor de aanvang van de huidige recesperiode presenteerde commissaris Reding, die de portefeuille Informatiemaatschappij en Media beheert, haar plannen op dit vlak. De komende tijd liggen ze voor aan de Raad, de vergadering van de ministers van de 25 lidstaten, en aan het Europees Parlement. Zodra die twee instellingen hun goedkeuring eraan gehecht hebben, treden ze in werking.

Wellicht zal het zover pas zijn na de zomervakantie van volgend jaar. Het publiek moet dus nog even geduld oefenen, of misschien dat de betrokken ondernemingen toch kiezen voor zelfregulering en ondertussen vrijwillig hun tarieven aanpassen.

Zij verdienen gezamenlijk jaarlijks 8,5 miljard euro aan roaming. Brussel schat dat de beoogde verordening die winstbron met 5 miljard inperkt. De prijzen die de aanbieders onderling hanteren en waar uiteindelijk de consument voor opdraait, worden begrensd. De reiziger is straks naar verwachting 70 procent goedkoper uit.

Maar de telecomsector tracht de maatregel af te wenden. Zij voert een intensieve lobby om politici voor hun zaak te winnen. Bij het overleg binnen de Commissie bleek daar al iets van. Naar verluidt zijn in dat bestuursorgaan onder invloed van met name de Duitser Verheugen en de Brit Mandelson de oorspronkelijke voornemens van de Luxemburgse Reding afgezwakt. Die wenste aanvankelijk volledig gelijke tarieven voor bellen waar dan ook vandaan in Europa, maar moest op dat punt concessies doen. Haar twee tegenstribbelende collega’s komen niet toevallig uit landen met grote spelers als T-Mobile en Vodafone. Vooral in de Raad zal er nog wel de nodige discussie plaatshebben.

Eigenlijk strookt het ingrijpen ook helemaal niet met de opvattingen van Barroso. Die geldt immers als pleitbezorger van liberalisering en onbelemmerde marktwerking. Geen overheidsbemoeienis, de concurrentie zijn werk laten doen. Niet voor niets gaf een manager van Vodafone als commentaar dat het optreden riekt naar socialisme.

Barroso meent echter dat er sprake is van een buitengewone situatie. Een medewerker van hem vertolkte het zo: „We interveniëren niet in een markt die goed functioneert, maar het gaat erom juist zo’n markt te creëren.”