In de meeste Libanese regio’s die Israël bestookt -het zuiden en oosten van het land en Zuid-Beiroet- wonen vooral sjiitische moslims. Israël zegt dat het de bevoorradingslijnen van Hezbollah probeert af te snijden om zo de sjiitische militante groep te dwingen op te houden raketten af te vuren naar Noord-Israël.Zo’n 60 tot 70 procent van de 4 miljoen Libanezen is moslim. De rest van de bevolking bestaat grotendeels uit christenen. Veel van hen zijn op de vlucht geslagen. De oorlog is volgens de christenen een bedreiging voor de stabiliteit in het land, waar zestien jaar geleden de burgeroorlog eindigde.

„Veel jonge Libanezen beschouwen zichzelf eerder als Libanees dan als moslim of christen”, zegt de 32-jarige Michel. „Als je zakendoet, maakt het niet uit welke godsdienst iemand aanhangt. Maar de huidige oorlog verscherpt de tegenstellingen.”

Kritiek

Religieuze groepen zijn in Libanon allang de basis van de machtsverdeling. Het Nationale Pact van 1943 voorzag een christelijke president, een soennitische moslim als premier en een sjiitische moslim als voorzitter van het Huis van Afgevaardigden.

Het legde ook vast dat de verhouding tussen parlementszetels zes christelijke voor elke vijf islamitische zou zijn. Het vredesakkoord zestien jaar geleden kende moslims en christenen evenveel parlementszetels toe en beperkte de macht van de christelijke president in het voordeel van de soennitische moslimpremier.

Het zou te eenvoudig zijn te beweren dat moslims voor en christenen momenteel tegen Hezbollah zijn. Zowel vanuit soennitische als sjiitische hoek werd de afgelopen weken kritiek op Hezbollah geuit. Wel is de kloof tussen christenen en moslims breder geworden.

Althans, dat zeggen sommigen. Anderen, zoals de 38-jarige Yusef Yaqub, beweren dat de aanhoudende aanvallen van Israël de eenheid en de steun aan Hezbollah juist versterken. „Het spreekt vanzelf dat we elkaar moeten helpen en ons verzetten tegen Israël”, zegt hij.
Moslimvluchtelingen

Sjeik Ahmed Sadeq, een sjiitische moslimgeestelijke uit de zwaar getroffen zuidelijke stad Nabatiye, gelooft dat het conflict Libanese christenen en moslims dichter bij elkaar kan brengen. „Er zijn bewijzen dat de christenen -niet allemaal, maar wel velen- de moslimvluchtelingen uit andere dorpen helpen. Zij maken zich niet druk over religieuze verschillen.”

Volgens de christelijke analist Fawaz steunt de Libanese kerk het zevenpuntenplan van de Libanese regering. In dat plan pleit de regering onder meer voor een onmiddellijk staakt-het-vuren dat is gebaseerd op Israëlische terugtrekking, vrijlating van Libanese en Israëlische gevangenen en een sterke internationale VN-troepenmacht in Zuid-Libanon.

Generaal Michel Aoun, een voormalig bevelhebber van het Libanese leger en nu een invloedrijk christelijk parlementslid, verzet zich echter tegen de komst van een VN-macht in Libanon. Die zou volgens hem de spanningen tussen de bevolkingsgroepen doen toenemen. In tegenstelling tot andere Libanese christelijke leiders is hij voorstander van een alliantie met Hezbollah om de voedingsbodem voor interne conflicten te beperken.