Het Hof acht Cresson wel schuldig aan vriendjespolitiek, maar vindt de pure veroordeling daarvoor al voldoende als straf.Cresson stelde in haar periode als Eurocommissaris langer dan toegestaan een bevriende tandarts aan als gastwetenschapper bij haar staf. Die hele kwestie werd aan de kaak gesteld door huidig Europarlementariër en vroeger EU–inspecteur Paul van Buitenen. Zijn onthullingen leidden uiteindelijk tot de val van de voltallige Europese Commissie in 1999, die later besloot het Hof te vragen Cresson haar pensioen te ontnemen. Het Hof stemt daar echter niet mee in.

Cresson ontvangt een Europees pensioen van 3600 euro bruto per maand. De Belgische justitie stelde haar eerder buiten vervolging, omdat geen strafbare feiten zouden zijn vast te stellen.

De Europese Commissie nam in het verlengde van de zaak en het door Van Buitenen naar buiten gebrachte misbruik op diverse terreinen wel disciplinaire maatregelen tegen diverse EU–functionarissen. In afwachting van de Hof–uitspraak is die procedure echter tijdelijk stopgezet.

Volgens een woordvoerder van de Commissie is de zaak nu afgesloten. „We moeten de uitspraak van het Hof voor zichzelf laten spreken". Ook een eventueel beroep bij het Europese Hof voor de Rechten van de Mens is volgens hem niet aan de orde.

Van Buitenen reageerde dinsdag met ongeloof op het vonnis. „Het Europees gerechtshof komt nu met het oordeel dat Cresson fout is geweest in één pietluttige zaak", schampert Van Buitenen op zijn website. „Zou de Europese Commissie echt gevallen zijn om de aanstelling van één tandarts? Ik kan u verzekeren dat dat niet zo is".

Het fraudejagende Europarlementslid suggereert dat meerdere commissarissen schuldig zijn. „Waarom zou dan mevrouw Cresson als enige moeten boeten voor dit ene feit?“, stelt hij. „Mevrouw Cresson als bescheiden zondebok van dienst, als surrogaat bewijs van het zelfreinigend vermogen van de Commissie? Nee, daar is meer voor nodig denk ik”.