Waarnemers zien deze uitkomst als een juridische mijlpaal omdat tot dusver bij soortgelijke misdaden alleen de uitvoerder van de eermoord en hooguit een enkele medeplichtige werd veroordeeld.Opluchting over deze bijzondere rechterlijke uitspraak in de Kopenhaagse eermoordzaak was er daarom bij het openbaar ministerie; bij juridische waarnemers overheerste verbazing, terwijl de veroordeelden vooral onthutst waren.

In totaal negen personen -zes familieleden en de drie vrienden van de familie- werden dinsdag door de rechter in de Deense hoofdstad voorafgaande aan het vonnis samen in min of meer gelijke mate verantwoordelijk gesteld. Een van hen, de vader van de vermoorde vrouw, kreeg woensdag bij de vonniswijzing levenslang, omdat hij als de hoofdschuldige wordt gezien, hoewel hij de moord zelf niet heeft gepleegd. Drie anderen, onder wie de daadwerkelijke pleger van de aanslag, kregen 16 jaar gevangenisstraf, twee 14 jaar en de overige drie 8 tot 10 jaar.

De eisen van de openbare aanklager werden daarmee voor een groot deel gehonoreerd. Het OM had namelijk tegen zes van de negen bij de moord betrokken Pakistanen levenslang, en tegen de drie overigen gevangenisstraffen van minimaal 10 jaar geëist.

De aanloop naar de eermoord op de 18-jarige Ghazala verliep volgens een bekend patroon. De jonge vrouw was net als haar medeslachtoffers een liefdesrelatie aangegaan zonder de toestemming van de familie. Op 21 september vorig jaar trad zij met haar vriend in het huwelijk en twee dagen later werd zij door de familie in een hinderlaag gelokt en door een van haar broers doodgeschoten. Haar uit Afghanistan stammende echtgenoot raakte daarbij zwaargewond, maar overleefde de aanslag, hoewel tijdens zijn verblijf in het ziekenhuis pogingen zijn gedaan om hem alsnog om het leven te brengen. Hij kan op basis van het vonnis een door de veroordeelden te betalen schadevergoeding van 134.000 euro tegemoetzien.

Volgens de rechter is er duidelijk sprake geweest van een nauwkeurig door de hele familie beraamd plan, waaraan allen even hard hebben meegewerkt. Op grond van dat gegeven zou het volgens de rechter onbillijk zijn geweest om alleen de broer die de beslissende aanslag heeft gepleegd te veroordelen.

Voor het verkrijgen van het bewijs dat de eermoord een zaak van de hele familie was, heeft het openbaar ministerie echter alles op alles moeten zetten. Zo maakte hij gebruik van informatie over het telefoonverkeer tussen de familie. Juist in de periode voorafgaande aan de aanslag op Ghazala en haar man is dat telefoonverkeer buitengewoon intensief geweest, met duizenden onderlinge contacten. Voorts konden veertig getuigen worden opgevoerd, die van alles wisten te vertellen over geruchten die voorafgaande aan de moord de ronde deden in het Pakistaanse milieu in Kopenhagen en omstreken.

Op die manier lukte het de aanklagers om zowel de jury (Denemarken kent een lekenjuryrechtspraak) als de rechters ervan te overtuigen dat een complot ten grondslag heeft gelegen aan de eermoord, hoewel de misdaad traditiegetrouw geheel werd opgeëist door degene die de door de familie opgelegde doodstraf voltrok.

De verdedigers van de aangeklaagden hebben uiteraard hun bedenkingen. Zij menen dat er te veel waarde is gehecht aan de getuigenverklaringen. Maar het openbaar ministerie juicht, omdat het hoopt dat van deze vonnissen een sterk afschrikkende werking zal uitgaan. Overigens kunnen de veroordeelden nog wel in hoger beroep, en zij kondigden meteen aan dat ook te doen.