De ogen van een husky -zo luidt een rasbeschrijving op internet- zijn bruin of blauw van kleur en hebben een levendige, maar vriendelijk geïnteresseerde, zelfs ondeugende uitdrukking. Volgens de omschrijving weerspiegelen ze „de handelbare aard en het meegaande karakter” van het ras.Toch heeft uitgerekend zo’n hond in het Friese Gorredijk een acht dagen oude baby omgebracht. De moeder vond haar zoontje vrijdagmorgen vroeg. De hond had hem uit de wieg gesleept en doodgebeten. Voor zover bekend had de hond zich niet eerder agressief gedragen.

„Dit is uiterst zeldzaam”, merkt hondengedragstherapeut Nicky Gootjes op. Zij houdt zich al twintig jaar bezig met de relatie tussen mensen en honden. Daarbij werkt ze samen met Tinley, een organisatie waar iedereen met vragen en problemen rond zijn huisdier terecht kan. De hondengedragsdeskundige schreef onder meer ”Karakterhonden - karakterbazen” en ”Begrijp ik mijn hond?”

Gootjes zegt niet goed te kunnen duiden waarom een braaf huisdier zoiets vreselijks doet. „Ik ken de situatie niet. Er zijn verschillende scenario’s mogelijk. Ik vraag me af: Was de hond een teefje? Had ze een nest met jongen, of was ze loops of schijndrachtig? Dan kan ze de baby in vlaag van moedergevoel uit de wieg hebben gehaald.”

Gootjes: „En heeft de hond het kind echt doodgebeten? Een baby is een heel kwetsbaar wezentje, het kan ook overlijden zodra het op de grond valt. Blijft staan dat zo’n baby’tje simpelweg niet is opgewassen tegen hondentanden, ook niet als ze goedaardig bedoeld zijn. Een moederhond pakt puppy’s in hun nekvel, maar als ze dat bij een baby doet, loopt het niet goed af.”

Het kan zijn dat het jongetje huilde en dat de hond dat heeft willen stoppen, meent Gootjes. „Theoretisch is er zelfs nog een mogelijkheid dat het dier de baby als prooi zag - maar dat komt eigenlijk nooit voor.”

Gootjes filosofeert verder over het gebrek aan begeleiding die de hond gehad zou kunnen hebben. „Dan kan hij het kind als een nieuw wezen in de groep zien en het idee hebben: dat moet weg. Als mensen eerder veel met hun hond optrekken en daarna de meeste aandacht aan hun baby schenken, valt de hond in een gat. Wordt hij buitengesloten, buiten de kamer, buiten de poort, dan associeert het dier de baby met iets naars.”

Hoe dit te voorkomen is? Gootjes: „Mensen zijn geneigd hun hond weg te houden bij de baby. Maar dit is juist niet de ideale oplossing. Het versterkt de indruk van de hond: Zie je wel, die baby is niet leuk. Het kan leiden tot: Ik vind jou niet aardig en ga jou verwijderen.”

Die problemen zijn niet nieuw, meldt Gootjes. „Er zijn speciale voorlichtingsavonden voor hondenbezitters die een baby verwachten. Verander de routine van het dier zo weinig mogelijk, is bijvoorbeeld ons advies. Speel net zo veel met hem als anders. Zorg dat je, als je met de baby bezig bent, ook de hond wat aandacht geeft. Dan pakt hij de veranderingen positief op. En belangrijk: Laat het kind nooit alleen met de hond. Geef hem niet de kans er alleen naar toe te gaan.”

Voor honden is bijten een belangrijk communicatiemiddel, merkt Gootjes op. „Maar hij moet leren dat in de mensenwereld andere regels gelden. Zodra een viervoeter hapt naar een kind, kun je het beste direct een deskundige om raad vragen. Met een goede begeleiding komt er al snel verbetering, dat duurt echt geen weken; een hond blijft leren tot zijn laatste snik. Dat is tegelijk de motivatie voor baasjes om er tijd en energie in te steken. Voor jezelf kost het geen uur per dag aan training.”

Het soort hond is niet bepalend voor bijtincidenten, weet Gootjes tenslotte. „Het is meer een kwestie van een riskant karakter. En dat vind je dwars door alle rassen heen. Alleen zijn bij het ene ras de gevolgen van een beet ernstiger dan bij het andere. Golden retrievers kunnen ook bijten, maar dat heeft minder grote gevolgen dat wanneer een vechthond het doet.”