Sem is niet de enige. In een persbericht vraagt Dierenopvang Rotterdam aandacht voor het toenemende aantal dieren dat deurwaarders vinden. Vorige week stuitte het Rotterdamse deurwaarderskantoor Flanderijn en Van Eck -dat verlaten dieren zo veel mogelijk aflevert bij het Rotterdamse asiel- in een woning aan de Krabbendijkestraat op een grote hoeveelheid vissen en maar liefst veertien andere dieren, waaronder een waterslang en tien katten waarvan de helft zwanger was.De dieren zijn inmiddels opgehaald door familie van de eigenaar, zegt beheerder H. Beugeling van Dierenopvang Rotterdam. Dat is uniek, want voor het gros van de dieren moet het asiel een nieuw tehuis zoeken.

Neem het zwart-bruine en het lichtbruingestippelde konijntje in de kantine van het opvangcentrum. Een achterpoot van het ene dier sleept een beetje. Vanwege het beperkte budget van het asiel zal het beestje, dat vrolijk rondhuppelt, ermee moeten blijven lopen.

In een andere kooi hipt een blauwe parkiet van zijn touwschommel: Pietje. „Hij stond in een hennepkwekerij”, licht Beugeling toe. Het dier pikt voorzichtig in een vinger van de beheerder. „Begin dit jaar hadden we hier twee neusbeertjes, ook uit een hennepkwekerij”, zegt Beugeling.

Doorgaans gaat het echter om honden en katten, dieren zoals riesenschnauzer Sem en kat Woody. De laatste laat zich niet zien, maar verschanst zich in het buitenverblijf. Over het algemeen verkeren de binnengebrachte dieren in een redelijke conditie, maar Beugeling weet ook wel een paar uitwassen. Bijvoorbeeld twee katten die samen achtergelaten waren. „De ene had de ander al aangevreten.”

Volgens kandidaat-gerechtsdeurwaarder A. van Schaik van Flanderijn en Van Eck zetten deurwaarders in vroeger tijden de complete inboedel op straat, honden en katten incluis. „De deurwaarder moet alles uit huis halen. Daar houdt zijn verantwoording op. Maar ethisch gezien kun je dieren die niets met het probleem te maken hebben, niet zomaar aan hun lot overlaten. Mij is het altijd gelukt de dieren fatsoenlijk onder dak te brengen.”

Elders in het land hoort Beugeling van Dierenopvang Rotterdam zijn collega’s wel eens klagen over de werkwijze bij ontruimingen. Een woordvoerder van de Dierenbescherming herkent dat. „Het is een overtreding van de Dierenwelzijnswet, maar aan wie geef je de bon?”

De Dierenbescherming bevestigt dat het achterlaten van dieren bij ontruimingen niet alleen een Rotterdams probleem is. De organisatie beschikt niet over concrete cijfers, maar volgens de woordvoerder gebeurt het „regelmatig.”

Hij is positief over de samenwerking tussen deurwaarder en het opvangcentrum in Rotterdam -dat van de Dierenbescherming uitgaat-, maar betreurt dat het soms „vanzelfsprekend” lijkt dat „de Dierenbescherming de boontjes dopt.”

Vorig jaar werden bij Dierenopvang Rotterdam ongeveer 250 dieren door deurwaarders binnengebracht. Dit jaar zal het aantal flink stijgen, vreest beheerder Beugeling. „Met zo’n hoeveelheid dieren als de laatste keer gaat dat hard. We zijn nu al ver over de helft.”

Dat het huisdierbezitters makkelijk wordt gemaakt door de goed geregelde opvang, bestrijdt zowel Van Schaik als Beugeling. Van Schaik: „We stellen hen zeker niet van onze werkwijze op de hoogte. Prioriteit één is hen te wijzen op hun eigen verantwoordelijkheid.”

Beugeling: „Een dergelijke situatie is voor de eigenaars sowieso niet makkelijk. Er is sprake van torenhoge schulden waar ze geen gat in zien. Op het moment dat de deurwaarder dieren bij ons brengt, wordt hij geconfronteerd met een nog hogere kostenpost vanwege de zorg voor de dieren.”

De huisdiereigenaren houden er kennelijk ook geen rekening mee dat het programma van de deurwaarder kan wijzigen. „Je kunt je niet voorstellen wat er gebeurt als iemand de deur achter zich dichttrekt in de veronderstelling dat de deurwaarder de volgende dag de dieren zal aantreffen, terwijl hij in werkelijkheid pas dagen later blijkt te komen. Mensen moeten er niet van uitgaan dat de zorg per definitie door de deurwaarder wordt overgenomen.”

Pietje Parkietje mag dus wel van geluk spreken.