Na het tellen van 77,3 procent van de stemmen had García de steun van 55,45 procent van de kiezers. De nationalistische oud–militair Ollanta Humala stond op 44,54 procent.Humala kreeg veel steun in de Andes. García was de sterkste in onder meer hoofdstad Lima, waar ongeveer een derde van het electoraat woont.

García van de Peruaanse Aprista Partij (PAP) had na het tellen van ruim driekwart van de stemmen zo’n grote voorsprong opgebouwd, dat hij onbereikbaar voor Humala was geworden. Humala van de Unie Voor Peru (UPP) erkende op een persconferentie zijn verlies. Niet al zijn aanhangers legden zich echter zo makkelijk bij de nederlaag neer. In de stad Arequipa raakte de politie slaags met ongeveer 200 medestanders van Humala, die onlusten veroorzaakten.

De kiescommissie ONPE liet tegenover Andina weten dat de verkiezingen transparant en eerlijk zijn verlopen. De opkomst was 89 procent.

De 57–jarige García zei dat hij een open en op consensus gerichte regering wil vormen. García was al van 1985 tot 1990 staatshoofd van het Zuid–Amerikaanse land, een periode van economische chaos, extreem politiek geweld en zware schendingen van de mensenrechten. Hij dankt zijn zege mede aan de steun van de middenklasse, die bevreesd was voor een presidentschap van Humala. Die had tijdens de verkiezingscampagne bij de meer dan 50 procent van de Peruanen die in armoede leven, gescoord met aanvallen op de rijken. Verder maakte Humala een verkeerde inschatting door zeer vriendschappelijke banden aan te knopen met de in Peru zeer impopulaire Venezolaanse president Hugo Chàvez,