In het gymzaaltje voor kleuters dat vastzit aan de Willem Teellinckschool in Achterberg hangt de pregnante synthetische geur die altijd in gymzalen hangt. In de zaal staan geen speeltoestellen, maar een dikke vijftig stoelen keurig in het gelid. Vanavond staat er hersengymnastiek op het rooster.De voorzitter van de kiesvereniging, J. W. Overeem, weet dat de leden verschillend denken. „Verschil van mening mag. We zijn een politieke partij. Ik hoop in ieder geval op een waardige discussie.” Kortom: enige souplesse gevraagd.

Deze lenigheid brengen de Rhenense staatkundig gereformeerden moeiteloos op. De discussie die volgt is waardig. Eerst zet voorzitter Overeem kort de inhoud van het voorstel uiteen. Hij besluit met een uitspraak die SGP-Kamerlid Van der Staaij in verband met het vrouwenlidmaatschap deed en die in een gymzaaltje niet misstaat: „Vasthouden waar moet, bewegen waar kan.”

Daarna is het woord aan de leden. Iedereen is het erover eens dat vrouwen het regeerambt niet toekomt. Die hoofdstukken in de brochure ”Man en vrouw schiep Hij hen” van het hoofdbestuur worden door iedereen onderschreven. Maar het onderscheid tussen privaat en publiek is gezocht, vinden ze. „De sleutel is juridisch en niet theologisch”, zo merkt een jongere op. Een oudere zegt het nog puntiger: „De preek is goed, maar in de toepassing gaat het hoofdbestuur schuiven. Het principe telt. We moeten niet meegaan.”

Voorzitter Overeem verklaart dat er van een hellend vlak geen sprake is: „Het passief kiesrecht is afgegrendeld.” Een welbespraakt lid verdedigt eveneens het hoofdbestuur: „Van mij hoeft het ook allemaal niet, maar het is niet tegen de Schrift.”

„Dat is niet het juiste uitgangspunt”, werpt een ander tegen: „De vraag moet zijn: Is het in lijn met de Schrift?”

„Maar durft u te stellen dat het zonde is als een vrouw lid is van een kiesvereniging?” stelt de ander daartegenover. „Dominee Moerkerken is een exegeet die ik hoog heb. Die zit ook op deze lijn.” „Dominee Van der Poel zei altijd: Geen stappen doen in het donker”, weet een ander.

Eensgezind zijn de leden in hun verontrusting. Ondanks de belofte van het SGP-hoofdbestuur dat SGP-vrouwen niet in raden, Staten en Kamers komen, vrezen de Rhenense staatkundig gereformeerden het hellend vlak. Een afgevaardigde naar de huishoudelijke vergadering op 24 juni zal deze zorg onder woorden moeten brengen.

Na de pauze heeft de schriftelijke stemming plaats. Van de 36 aanwezigen steunen 24 het voorstel van het hoofdbestuur.

Ondertussen loopt het tegen tienen, het tijdstip waarop de voorzitter de avond graag wil afsluiten, maar de kiesvereniging moet nog debatteren over het tweede voorstel voor statutenwijziging, namelijk dat plaatselijke kiesverenigingen meer vrijheid krijgen om een lijstverbinding met de ChristenUnie aan te gaan, ook als er vrouwen op verkiesbare plaatsen staan.

De discussie is kort, want verschillende leden willen graag naar huis. Twee zijn al vertrokken. Een lid van de stemcommissie wil ook graag snel weg: „Wilt u de stembriefjes niet dichtvouwen. Het is al na tienen. Dan wordt er toch weinig zinnigs meer gezegd, heb ik een predikant wel eens horen zeggen.” De uitslag is 21 voor en 13 tegen.

De strijd is gestreden. De discussie was waardig, zo concludeert Overeem en toepasselijk in deze ambiance voegt hij eraan toe: „Niemand gaat met een overwinnaarsgevoel naar huis.”

Dit is het vierde en laatste deel in een korte serie over hoe er op SGP-kiesverenigingen gediscussieerd wordt over het vrouwenstandpunt.