Dat heeft minister van Binnenlandse Zaken Nicolas Sarkozy gezegd in een interview met de krant Le Figaro, dat woensdag is gepubliceerd.

Sarkozy, die ook wel de ”veiligheidstsaar” wordt genoemd, is belast met de aanpak van de onveiligheid, vooral in de grote steden. Zijn departement is bij de vorming van het nieuwe kabinet ministerie van Binnenlandse Zaken, Nationale Veiligheid en Lokale Vrijheden gaan heten. Tijdens de presidentsverkiezingen, waarbij de conservatieve Jacques Chirac werd herkozen, was veiligheid een van de belangrijkste punten.

„Tussen 1998 en 2001 is de criminaliteit met 13,92 procent gestegen”, vertelde Sarkozy tegen de krant. „Met andere woorden: de afgelopen vijf jaar waren er 487.267 meer slachtoffers, net zoveel als het inwonertal van Lyon” (de tweede stad van Frankrijk).

Voor zijn plannen heeft Sarkozy 5,6 miljard euro nodig. Die komen nog bij de 3,65 miljard die het ministerie van Justitie krijgt. De twee ministeries die met de veiligheid zijn belast, hebben dan ruim 9 miljard euro tot hun beschikking. Dat is ruim anderhalf keer zoveel als premier Jean-Pierre Raffarin als leider van de interim-regering had toegezegd vóór de parlementsverkiezingen van vorige maand.

Sarkozy zei verder dat de integratie van Franse moslims een van de speerpunten van de nieuwe centrumrechtse regering wordt. De minister heeft een „Franse islam” voor ogen, waarin islamitische normen en waarden samengaan met respect voor de Franse tradities. „We zullen het fundamentalisme nooit in onze republiek uitnodigen”, aldus Sarkozy. De ongeveer 5 miljoen moslims in Frankrijk vormen de grootste islamitische gemeenschap van Europa.

De Assemblée Nationale, de Franse Tweede Kamer, heeft woensdag haar goedkeuring gegeven aan een amnestiewet. In Frankrijk is het gebruikelijk dat zo’n amnestie volgt op presidentsverkiezingen, maar ditmaal heeft het geleid tot felle discussies. Veel kamerleden, ook van centrumrechts, vinden dat zoiets een overblijfsel is uit de periode dat Frankrijk nog een keizerrijk was, geen „republikeinse traditie.” Bovendien vreesde iedereen dat president Chirac van de gelegenheid gebruik zou maken om allerlei aanklachten tegen hem wegens corruptie weg te wassen. Hij zegt niets over de beschuldigingen, maar kan voor de aanklachten uit de tijd dat hij burgemeester van Parijs was, voor de rechter komen als hij over vijf jaar geen president meer is.