Toen duidelijk werd dat het Napolitano zou worden, klonk er in de vergaderzaal van de Kamer van Afgevaardigden een anderhalve minuut durend applaus voor de voormalige communist. De leiders van de fracties in de centrumlinkse coalitie van Romano Prodi omhelsden elkaar. De woordvoerder ven de fractie van de Lega Nord in de centrumrechtse coalitie van demissionair premier Silvio Berlusconi zei dat zijn partij Napolitano niet als staatshoofd erkent. Woordvoerder Pierferdinando Cassino van de christendemocratische aanhangers van Berlusconi was positiever. „Napolitano zal er voor allen zijn", zei hij tegen journalisten.Prodi zei te verwachten dat de nieuwe regering woensdag kan zijn beëdigd. Hij zei teleurgesteld te zijn dat de coalitie van Berlusconi, het Huis van de Vrijheden, niet heeft begrepen dat Napolitano echt de president van alle Italianen zal zijn. „Juist omdat Napolitano dat is, geloof ik dat wij hem in de toekomst als de president zullen beschouwen die door allen gekozen is", aldus Prodi.

Uiteindelijk kreeg de in Napels geboren Napolitano 542 stemmen, 37 meer dan de vereiste meerderheid. Drie stembriefjes zijn niet meegeteld, omdat nog vastgesteld moet worden of die geldig zijn.

Napolitano, minister van Binnenlandse Zaken van 1996 tot najaar 1998, volgt als staatshoofd Carlo Azeglio Ciampi op. Diens ambtstermijn loopt officieel op 18 mei af, maar de verwachting is dat hij eerder zal aftreden.
Giorgio Napolitano is de eerste vroegere communist die president van Italië wordt. De uit Napels afkomstige politicus is onder meer fractievoorzitter van zijn partij, Kamervoorzitter en minister van Binnenlandse Zaken geweest. Vorig jaar werd hij om zijn verdiensten voor Italië tot senator voor het leven benoemd.

Napolitano werd op 25 juni 1925 in Napels geboren. Tijdens zijn studie rechten aan de universiteit van zijn geboortestad maakte hij deel uit van een verzetsgroep tegen het fascisme. In 1945 sloot Napolitano zich aan bij de PCI, de Italiaanse communistische partij. Zeven jaar later werd hij gekozen in de Kamer van Afgevaardigden. In 1956 werd hij lid van het Centraal Comité van de PCI.

Als Kamerlid – hij was enkele keren fractievoorzitter – en binnen de PCI zette hij zich zeer in voor de economische ontwikkeling van het achtergebleven zuiden van Italië. In juli 1989 werd Napolitano minister van Buitenlandse Zaken in het schaduwkabinet van de PCI. Binnen de partij gold hij als vertegenwoordiger van de gematigde, sociaaldemocratische vleugel (de zogeheten miglioristi). Hij was het dan ook eens met het besluit van de partijleiding begin jaren negentig om het marxisme af te zweren en de PCI om te dopen in de Democratische Partij van Links (PDS), nu Democraten van Links (DS).

In 1992 werd Napolitano voorzitter van de Kamer van Afgevaardigden. Hij volgde in die functie Oscar Luigi Scalfaro op, die tot president was gekozen. Van 1996 tot het najaar van 1998 was Napolitano minister van Binnenlandse Zaken in de regering van Romano Prodi, die met zijn centrumlinkse Olijfboom–coalitie erin geslaagd was bij de parlementsverkiezingen de centrumrechtse coalitie van Silvio Berlusconi te verslaan. Een van Napolitano’s eerste taken als president zal zijn Prodi de opdracht te geven een nieuwe regering te vormen.

Na de val van de regering–Prodi was Napolitano van 1999 tot 2004 lid van het Europees Parlement. Hij leidde daar de belangrijke commissie voor constitutionele zaken.

Napolitano heeft een bijzondere belangstelling voor toneel. Voor hij de politiek inging, was hij acteur. Hij speelde onder meer de hoofdrol in een komedie van de Ierse Nobelprijswinnaar Yeats. Onder het pseudoniem Tommaso Pignatelli publiceerde hij als op jonge leeftijd een bundel sonnetten in het Napolitaanse dialect. Eind vorig jaar verscheen zijn politieke biografie: Dal Pci al socialismo europeo (Van de PCI naar het Europese socialisme).