Stephen Harper 22e premier van Canada
OTTAWA - De 46-jarige Stephen Harper is maandag geïnstalleerd als de 22e premier van Canada. De leider van de Conservatieve Partij van Canada won de parlementsverkiezingen van 23 januari.
Ondanks de verrassend goede resultaten voor de Conservatieven heeft Harper een minderheidsregering moeten vormen. Zijn partij heeft slechts 124 van de 308 parlementszetels gekregen.De econoom Harper heeft de Canadezen belastingverlaging en bestrijding van corruptie bij de overheid in het vooruitzicht gesteld. Ook is Harper van plan hete hangijzers zoals het homohuwelijk, dat vorig jaar in Canada werd ingevoerd, te heroverwegen.
Harper legde de eed af ten overstaan van Michaelle Jean, de gouverneur-generaal ofwel vertegenwoordigster in Canada van het staatshoofd, de Britse koningin Elizabeth II. Hij presenteerde vervolgens zijn regeringsploeg.
Die is met 27 ministers kleiner dan de vorige, Liberale, regering van premier Paul Martin, die 38 ministersposten telde. Martin diende maandag formeel zijn ontslag in bij Jean, waarmee een einde is gekomen aan twaalf jaar waarin de Liberale Partij aan de macht was.
De verdeling van de ministersposten was tot minuten voor de ceremonie geheimgehouden. Een grote verrassing was de benoeming van David Emerson tot minister van Internationale Handel. Emerson zat in het parlement namens de Liberale Partij, maar is kennelijk overgelopen naar de Conservatieven.
Vicevoorzitter van de Conservatieve Partij Peter MacKay is aangesteld als minister van Buitenlandse Zaken en Monte Solberg is benoemd tot minister van Burgerschap en Immigratie.
Harper zal met andere partijen moeten onderhandelen over steun aan zijn kabinet. Dat zal volgens waarnemers waarschijnlijk lukken, want Harper heeft zijn centrumrechtse partij de laatste jaren met succes naar het politieke midden weten te schuiven. De nieuwe premier kan in ruil voor toezeggingen op sociaal gebied mogelijk terecht bij de andere winnaar van de verkiezingen, de linkse Nieuwe Democratische Partij (29 zetels), en bij de nationalistische Franstaligen uit Québec van het Bloc Québécois (51 zetels).
De rest van de parlementszetels is op één onafhankelijke kandidaat na in handen van de Liberale oppositie. Die moet nog een nieuwe leider kiezen, omdat Martin de politiek sinds de verloren verkiezingen voor gezien houdt.