Wat er gebeurt met de 100.000 dollar die Abramoff bijeenbracht voor de kas van de Republikeinse Partij is nog niet duidelijk. Sommige politici stortten het geld dat zij van of via Abramoff ontvingen terug. Anderen maken het geld over naar liefdadigheidsinstellingen.„Blijkbaar had niemand moeite met bijdragen van Abramoff toen diens doen en laten werd onderzocht door justitie, maar nu hij zich besmet heeft verklaard ontdoet men zich plotseling van bijdragen die van hem afkomstig waren”, aldus politiek analist Chris Edwards van het Cato Research Instituut in Washington.

Het zijn voornamelijk Republikeinse partijvrienden van president Bush die lucratieve contacten met Abramoff onderhielden in ruil voor politieke diensten. Maar er staan ook prominente Democraten op de lijst van verdachten, onder wie de New Yorkse senator Hillary Rodham Clinton. Met hulp van Abramoff -die hoopt op strafvermindering voor zijn misdaden- gaat justitie nu langs bij alle „besmette adressen” om uit te zoeken in hoeverre politici in Washington zich hebben laten omkopen.

Het onderzoek strekt zich ook uit tot het Witte Huis, waar vorig jaar David Safavian, adviseur van president Bush, moest opstappen wegens een onderzoek naar mogelijk illegale manoeuvres. Voormalig Republikeins voorzitter van het Huis van Afgevaardigden Newt Gingrich zei woensdag dat de Republikeinen Tom DeLay moeten vervangen als fractieleider in het Huis. DeLay staat momenteel in Texas terecht wegens zwendel met partijgelden, maar justitie wil ook meer weten over zijn nauwe banden met Jack Abramoff.

Er is inmiddels al een onderzoek geopend naar mogelijk illegale activiteiten van de Republikein Bob Ney. „Het is goed dat de bezem erdoor gehaald wordt, want lobbyisten -en Jack Abramoff is hierbij niet de enige -denken dat zij voor geld en geschenken alles gedaan kunnen krijgen van parlementariërs. Er zijn maar weinig volksvertegenwoordigers die niet ooit op een of andere manier iets voor een lobbyist gedaan hebben in ruil voor noem het maar op. Uit opiniepeilingen blijkt dat de meerderheid van de Amerikanen denkt dat het parlement te koop is en in de praktijk blijkt dit vaak maar al te waar”, aldus Edwards.