Net zo verbaasd waren magazijnmedewerkers van een ziekenhuis in Dubai die de labels van een bestelling uniformen, handdoeken en lakens eens goed bestudeerden. Volgens kranten in Saudi-Arabië en de Verenigde Arabische Emiraten zwerven er allerlei producten van Israëlische makelij rond, terwijl deze landen een importverbod op Israëlische producten kennen.Al jaren heeft er tussen Israël en zijn officieel vijandige Arabische buurlanden een levendige maar verborgen handel plaats. Slechts een klein deel daarvan haalt de publiciteit.

De handel heeft een geschatte waarde van ongeveer 400 miljoen dollar per jaar. Dat bedrag is ruim twee keer zo hoog als de waarde van de producten die Israël in 2004 verkocht aan zijn officiële Arabische handelspartners Egypte en Jordanië, aldus voorzitter Gil Feiler van Info-Prod Research, een consultancybureau in Tel Aviv dat zich specialiseert in Arabische markten. Maar de cijfers die Feiler noemt zijn niet onomstreden. De directeur van de afdeling buitenlandse handel van de Israëlische Producenten Associatie, Dan Catarivas, gelooft dat het om een aanzienlijk kleiner bedrag gaat.

Het is onmogelijk om de werkelijke omvang van de handel tussen Israël en zijn officiële Arabische vijanden te achterhalen, omdat geen van de partijen deze wil onthullen. Israëlische producten worden vaak via landen zoals Cyprus en Nederland naar Arabische landen vervoerd. Die landen registreren de goederen dan alsof het hun eigen export betreft.

Feiler weigert in details te treden over de verborgen handel tussen Israël en de Arabische wereld, omdat hij deze steunt. Hij wil alleen de grote lijnen schetsen. De Israëlische export betreft volgens hem met name landbouwapparatuur, zoals (onderdelen van) irrigatiesystemen, dierenvaccins en „technologische kennis en onderdelen”, een vage term die hij niet wil toelichten.

De Israëlische oorsprong van de producten wordt niet alleen verhuld door vervoer via tussenstations, aldus Feiler. Arabieren van Libanese afkomst verkopen in Israël vervalste Libanese certificaten die de niet-Israëlische oorsprong van de producten ’garanderen’. In sommige Israëlische fabrieken zijn er afdelingen waar Hebreeuwse teksten en aanduidingen zoals Made in Israel van producten worden verwijderd. „Ik heb het met mijn eigen ogen gezien”, aldus Feiler.

Met de kartonnen bekertjes is overduidelijk een fout gemaakt. Mogelijk stuurde een manager per ongeluk de verkeerde dozen op. Tegenover de krant Arab News zei de ontvanger van de bekertjes dat ze in precies dezelfde verpakking waren aangekomen als normaal.

Intussen begint de Arabische boycot op import uit Israël, die wordt gesteund door de Arabische Liga, scheurtjes te vertonen. Bahrein besloot onlangs de boycot op te heffen, waarna er een rel ontstond in de Golfstaat. Parlementariërs poogden de beslissing terug te draaien. De regering hield vol dat de opheffing geen normalisering van de betrekkingen met Israël inhield, maar nodig was om ervoor te zorgen dat het Amerikaanse Congres een vrijhandelsverdrag met Bahrein goedkeurde.

De Verenigde Arabische Emiraten en Oman volgen waarschijnlijk spoedig het voorbeeld van Bahrein. Ook zij azen op vrijhandelsverdragen met de Verenigde Staten. Toen Saudi-Arabië vorige maand lid werd van de Wereldhandelsorganisatie (WTO), liet het weten dat het alle leden gelijk zal behandelen. Israël is WTO-lid.

Maar er is een groot verschil tussen een principebesluit en de openlijke import van Israëlische goederen. Zoals de grote Saudische detailhandelaar Turki al-Sharbatly onlangs zei: „Als ik Israëlische producten in mijn winkel leg, wil niemand bij mij kopen.”