Peilingen verricht aan de uitgang van stemlokalen gunnen Morales tot aan 49 procent van de stemmen. Oud-president Jorge Quiroga, die namens een coalitie van meer behoudende partijen het presidentschap ambieerde, kwam niet verder dan 31 procent.Hoewel het feitelijke tellen van de stemmen nog maar amper is begonnen, heeft Jorge Quiroga zijn nederlaag reeds toegegeven. Hij feliciteerde Evo Morales met diens „glansrijke stembuszege” en wenste de indiaanse leider veel succes toe met diens streven naar een evenrediger verdeling van de weinig beschikbare welvaart.

Het is nog niet duidelijk of Morales zondag beslag heeft weten te leggen op minstens de helft van de geldige stemmen. Wanneer dit niet het geval is, mag het parlement een winnaar aanwijzen uit de twee kandidaten die de meeste stemmen behaalden. Hoewel de nationale assemblee constitutioneel gerechtigd zou zijn om Jorge Quiroga alsnog naar het presidentiële paleis te sturen, lieten naaste medewerkers van de conservatieve voorman zondagavond reeds doorschemeren dat hun kandidaat „absoluut geen heil” ziet in een dergelijke politieke manoeuvre.

Quiroga beseft bovendien dat Evo Morales en zijn aanhangers hem het regeren volstrekt onmogelijk zouden maken. Maar ook Morales zelf moet dadelijk op zijn hoede zijn voor wilde stakingen en grootschalige straatprotesten. De leiders van de brede coalitie van partijen, vakbonden en maatschappelijke bewegingen die Morales tijdens de campagne actief steunden, laten geen gelegenheid voorbijgaan zonder eraan te herinneren dat ook een progressief gezinde regering niet hoeft te rekenen op wittebroodsweken en terstond moet voldoen aan hun talrijke eisen.

Met de verkiezingsoverwinning van Evo Morales in Bolivia schuift Zuid-Amerika opnieuw een stuk naar links. Met uitzondering van Colombia staan alle landen van het continent thans onder het bestuur van progressieve presidenten. De meesten, zoals president Lula da Silva in Brazilië en Ricardo Lagos van Chili, voeren een weldoordacht, evenwichtig en marktgericht economische beleid waarbij goede relaties met de internationale gemeenschap van beleggers en investeerders voorop staan.

Evo Morales lijkt echter te neigen naar de kant van zijn Venezolaanse vriend en toekomstige weldoener Hugo Chavez, die lak heeft aan beproefde economische beleidsvormen en -normen. Chavez kan zich enige tegendraadsheid veroorloven gezien de enorme financiële meevallers uit opbrengsten van olie export. Bolivia verkeert als armste land in Zuid-Amerika in een aanzienlijk minder riante positie.