Toen Baldewsingh jaren geleden in Nederland kwam wonen, was het een land van vriendelijke mensen, zegt hij. „Ze groetten me op straat, vroegen of ze me ergens mee konden helpen als dat nodig was. Maar sinds 2001 is de houding grondig veranderd. Ik beschuldig sommige parlementsleden van het creëren van een tegenstelling tussen ”wij” en ”zij”. Ook de media zijn er debet aan.”De PvdA-wethouder was vrijdag een van de sprekers op de Zuid-Afrikaanse ambassade in Den Haag rond het thema ”vredesopbouw, rechtvaardigheid en verzoening”. „Het bevorderen van verzoening is sinds 1994 onze overlevingsmissie geworden”, legde ambassadrice Hlengiwe Mkhize uit. Een extra motivatie voor de organisatie van „de dialoog” vormde het feit dat het dit jaar ook nog eens de tiende verjaardag van de Waarheids- en Verzoeningscommissie is.

Baldewsingh vertelde dat hij onlangs een paar weken in het buitenland was en bij terugkeer versteld stond van het dominante thema in het Nederlandse nieuws: „integratie, integratie, moslims en nog eens integratie.” De wethouder gaf aan dat hij zich de Nederlandse angst voor verlies van het cultuurgoed wel kon voorstellen. „Nederlanders moeten de verworvenheden die ze hebben opgebouwd sinds de Tweede Wereldoorlog gaan delen met anderen. Dat geeft moeite, dat begrijp ik.”

Het probleem is echter dat de moslimgemeenschap, waartoe Baldewsingh zelf ook behoort, te veel wordt gestigmatiseerd. „Wanneer je elke dag wordt aangevallen, krijg je reactie: in de steden, op scholen en in de moskeeën.” Hij zei de indruk te hebben dat het beroemde zinnetje uit George Orwells ”Animal Farm”, „allen zijn gelijk, maar sommige zijn meer gelijk dan anderen” ook op Nederland van toepassing is geworden.

Hij waarschuwde dat de Nederlandse maatschappij alleen maar verder zal veranderen omdat de moslimspopulatie blijft toenemen. Daarom is het belangrijk dat beide groepen zich hier kunnen ontwikkelen, aldus Baldewsingh.

„Moet ik Balkenende, Wilders of de Nederlandse voetballers per se mijn helden vinden? Is dat integratie? Of mogen mijn helden ook in Turkije wonen?” Je kunt niet verlangen dat iedereen gelijk denkt in de samenleving, wilde hij daarmee zeggen. Volgens de wethouder komt het uiteindelijk aan op respect voor de principes van de ander. Daarvoor is dialoog van belang, die naar zijn mening te veel ontbreekt.

Die indruk leefde ook bij de rector van de Islamitische Universiteit in Rotterdam, dr. Ahmet Akgündüz. Hij haalde in zijn betoog de democratische principes uit de Koran naar boven, zoals respect en openheid voor niet-moslims. Moslims zullen dus een democratisch bestel willen, aldus de hoogleraar. Maar, benadrukte hij, dat betekent niet dat het Westen exact dezelfde definitie van democratie moet hanteren als de westerlingen. Islamitische regeringsleiders zullen hun beleid bijvoorbeeld moeten stoelen op de leringen uit de Koran en de islamitsche overlevering.

Dr. Jeff Balch van de Associatie van Europese Parlementariërs voor Afrika (AWEPA) ging in op het grote belang van de parlementen in het voorkomen en oplossen van conflictsituaties. Volgens Balch is vrede en voorspoed in Afrika zonder de rol van goed functionerende parlementen een illusie. „Afrika zal met eigen leiders de eigen problemen moeten oplossen. Dat is het enige dat werkt”, betoogde hij.

Het meest krachtige middel tegen slecht leiderschap is de stem van het volk te laten horen door het parlement, aldus Balch. Volgens de onderzoeker zijn vrede en democratie nauw met elkaar verbonden. Het ontbreekt de Afrikaanse parlementen echter te veel aan kennis en ervaring. Balch gaf aan dat het voor de oplossing van conflicten ook van groot belang is dat er voldoende vrouwen vertegenwoordigd zijn in het parlement. „Bij het oplossen van vetes moet de hele bevolking betrokken zijn.”

Betrek parlementariërs bij democratische ontwikkeling na conflicten en ga niet van bovenaf als donderlanden de zaken regelen, beklemtoonde hij. „Met een sterk parlement hebben we doorbraak in vredesprocessen. Zonder sterk parlement gaat het enkel achteruit.”