Leeftijd: 30
Oorspronkelijk kerkverband: Gereformeerde Gemeenten in Ned.

Wanneer verliet u de kerk en waarom?
„Het is er ingeslopen. Ik bleef af en toe thuis. En ging zo steeds minder naar de kerk. Al die regels benauwden me. Geen broek, geen televisie. Ik zat op een school waar mijn vriendinnen wel broeken droegen en televisiekeken. Ik werd uitgelachen omdat ik een rok aanhad. Dat raakte me. Toen ik bijna achttien werd, vond ik het tijd om de stap te zetten. Als mijn ouders uit de kerk kwamen, ging ik gauw helpen met koffie inschenken. Ik was bang dat ze boos zouden worden. Achteraf zie ik vooral dat ze er heel veel verdriet van hadden. Nu heb ik een heel sterke band met mijn ouders. Op dat moment stond ik afwijzend tegenover de kerk, het geloof en God. Ik wilde meer genieten van het leven. Deed niets met geloof, dacht er niet over na. Ik bad voor en na het eten maar had er geen gevoel bij.”

Waar staat u op dit moment?
„Pas jaren later ging ik zoeken. Ik miste wat. Ging naar een gereformeerde kerk en naar een christelijke gereformeerde kerk. Maar dat vond ik te licht. Ik miste diepgang. Raar, want ik ben juist bij een gereformeerde gemeente in Nederland weggegaan omdat ik het daar te zwaar vond. Eens was ik in een Bereagemeente. Dat vond ik helemaal niks. De tweede keer ben ik weggelopen. Hoe het daar ging, vond ik beangstigend. Zelfs in rooms-katholieke kerken ben ik geweest. Met vrienden mee. Toch heb ik niet gevonden wat ik zoek. Misschien kan ik het alleen in de Gereformeerde Gemeenten in Nederland vinden, maar ja, die regels eromheen.”

Hoe zou u uzelf omschrijven?
„Ik ben gelovig, maar toch zoekend. Ik bid, dank en lees nu vol overgave. Ik ben er intens mee bezig. Op zondag zie ik mensen naar de kerk lopen. Dan duik ik weg. Ik schaam me diep dat ik dat niet op kan brengen. Als mensen nu iets als ”zwartekousenkerken” zeggen, word ik fel. Dan ga ik ertegenin. Ik mis de kerk en vooral alles wat daarbij hoort. Bijbelstudie en zo. Vroeger had ik een hekel aan catechisatie, nu verlang ik ernaar. Juist de contacten mis ik. Ik vind dingen in het geloof door diepgaande gesprekken. Misschien kun je daardoor verder komen. Ja, ik weet wel dat het van boven moet komen, maar mensen kunnen je wel helpen.”

Hebt u ooit overwogen om terug te keren naar de kerk?
„Misschien heb ik er wel eens aan gedacht. In moeilijke tijden. Maar ik ga bewust niet terug naar mijn oude gemeente. Om de mensen die mij kennen. „O, ze is weer terug.” Wel luister ik bandjes met preken. In mijn nieuwe woonplaats -we zijn verhuisd- zou ik graag eens naar de kerk gaan. Ook al is de drempel om een onbekende kerk met onbekende mensen binnen te stappen, heel hoog.”

Hoe kijkt u aan tegen een leven na dit leven?
„O, dat vind ik zo moeilijk. Poe. Het is iets waar ik zelden over denk. Ik voel me zo schuldig dat ik bij de kerk ben weggegaan. Dat knaagt aan me. Ik mis de kerk, maar doe daar zo weinig mee. Daar voel ik me ook schuldig over. Een leven na dit leven ziet er, zoals ik er nu naar kijk, niet echt positief voor me uit. Ja, ik geloof absoluut in een hemel en een hel. Als me iets moeilijks overkomt, denk ik: Zie je, ik word gestraft. Ik ben bij God weggegaan, heb ook een stap terug gedaan. Maar ik ben er nog lang niet.”

Dit is het achtste deel in een serie over kerkverlating.