De Duitsers zagen er in eerste instantie weinig in: so eine Tüte. Inderdaad, het paradepaartje van Arion heeft veel weg van een frietzak. En toch zorgde deze innovatie ervoor dat honderdduizenden (oudere) mensen dagelijks zonder getob hun elastische kousen -onder meer tegen spataderen- kunnen aantrekken. „Op het terrein van hightech valt er in de zorg weinig meer te halen”, doceert Joosten. „Alles lijkt al te zijn uitgevonden. Maar aan de onderkant van de zorg kun je nog opvallen.”Dat deed hij. Joosten kwam via een baan bij een adviesbureau in de gezondheidszorg in aanraking met alledaagse problemen. „Ik ontdekte dat duizenden medewerkers van de thuiszorg van adres naar adres rijden om mensen te helpen met het aantrekken van steunkousen. Ik dacht: Waarom moet dat nou zo’n probleem zijn?”

Joosten dook in de materie, zat bij mensen op de rand van het bed. „Ik liet me voordoen hoe zoiets in zijn werk gaat. Het blijkt een zeer belastend werkje te zijn. Zo’n kous zit enorm strak.” De markt voor steunkousen is groot, merkte hij: „Het gaat alleen al in Nederland om 200.000 gebruikers. Wereldwijd om miljoenen.”

Joostens speurwerk resulteerde uiteindelijk in de ontwikkeling van een soort zak, gemaakt van extreem glad materiaal. „De basis is zeildoek, plus een speciale toevoeging.” De voet en het been gaan in de zak, de steunkous glijdt eroverheen en de zak wordt vervolgens weer uitgetrokken. „Meer is het niet.” Op de uitvinding werd octrooi aangevraagd.

Het fundament van wat nu Arion International -dertig medewerkers, jaaromzet 5 miljoen euro- heet, werd elf jaar geleden gelegd. „Ik had niets, op die uitvinding na. Ik ben begonnen vanuit een slaapkamer bij mijn moeder in Beek.” Bank nummer zes liet zich overtuigen door het businessplan, waarna Joosten de boer op kon, naar thuiszorgwinkels en medische speciaalzaken. „Niet eenvoudig. Mijn doelgroep was niet gewend te moeten betalen voor zorgproducten, en dan kwam ik met een zak die 50 gulden kostte.”

En toch: „Ik wist dat ik in het diepe sprong, maar met zwembandjes om. Met dit product kón ik niet verdrinken.” Joosten liet mensen zijn product testen. „Eén been met aantrekhulp, één been zonder.” De reacties waren overtuigend. „En ook een prijs valt te verkopen. Niet 50 gulden, maar een duppie per dag.” Na Nederland volgde het buitenland. „Ik vloog letterlijk met een koffertje de wereld over.”

Drie jaar lang was het bikkelen geblazen, in 1997 was de doorbraak daar. „Toen nam ik mijn eerste personeelslid aan.” In de fase die volgde, verbreedde Joosten het assortiment. Voeling met de markt houdt hij door gebruik te maken van panels: professionals zoals verpleegkundigen, maar ook consumenten. „Dan gaan we een dagdeel in een bejaardenhuis zitten.” Het is vervolgens aan hem en zijn medewerkers om een oplossing te verzinnen.

Zo timmert het bedrijf inmiddels ook aan de weg met een wasdoekje waar geen water en zeep aan te pas komt. „Ik had zoiets eens gezien in de Verenigde Staten.” Het wassen van patiënten kost veel tijd, is zwaar en bepaald niet zo hygiënisch als wel eens wordt gedacht. „Met ons product bespaart de verpleegkundige 50 procent van de tijd, het resultaat is beter en het werk een stuk lichter.”

De productie van Arion heeft plaats bij drie sociale werkplaatsen: in Maastricht, Kerkrade en Sittard. „Daar zijn in totaal zestig mensen voor ons aan de slag. In Amerika zeg ik altijd dat ik negentig mensen in dienst heb.” Productie in lagelonenlanden in Noord-Afrika en Oost-Europa heeft Joosten wel overwogen, maar daar zitten toch te veel haken en ogen aan. „Ik houd het graag overzichtelijk en het voelt ook goed om met deze mensen te werken.”

Het goede gevoel overheerst ook bij de afnemers van Arionproducten. „Het komt voor dat iemand me om de hals vliegt en me bedankt, omdat die persoon bijvoorbeeld weer de deur uitkan terwijl dat voorheen niet kon. Dankzij de aantrekhulp. Dat zijn mooie momenten.”

Ambities heeft de Ariondirecteur nog genoeg. „Over drie jaar moet de omzet zijn verdubbeld.” Dankzij een professionaliseringsslag -„productie en productontwikkeling ligt nu bij twee collega’s”- kan Joosten zich weer met zijn favoriete werk bezighouden: de marketing van slimme oplossingen. Het liefst blijft hij als zelfstandig ondernemer actief. „Gegeten worden is geen optie, hoe interessant misschien ook. Misschien willen we zelf wel eten.”