Hij wees erop dat tal van Democraten en ook de voorganger van president Bush, Bill Clinton, Saddam Hussein beschouwden als een gevaar. „Veel Democraten die ons nu kritiseren, stemden voor militair optreden tegen Saddam Hussein”, aldus Cheney.De Democratische senator John Kerry meende dat hier wel „enige nuances” vereist zijn. „Velen van ons beschouwden Saddam inderdaad als een bedreiging, maar achteraf bleek dat de regering-Bush het zogeheten bewijsmateriaal voor deze bedreiging wel heel eenzijdig aan de natie en aan de wereld had gepresenteerd”, aldus Kerry.

Bill Clinton bevestigde gisteren dat hij Saddam ook als een potentiële bedreiging beschouwde. „Maar die bedreiging bleef binnen aanvaardbare grenzen door het werk van de VN-wapeninspecteurs”, aldus Clinton tijdens een bezoek aan Dubai. Hij noemde de invasie van Irak een „ernstige fout.”

Niet alleen de Democraten maar ook veel Republikeinen stellen zich kritischer op ten aanzien van het Irakbeleid van de regering. De Senaat besliste eerder deze week met een ruime meerderheid dat Bush voortaan elke drie maanden uitgebreide informatie moet verschaffen over de stand van zaken in Irak.

De Senaat verwierp de Democratische eis dat er een ”exit strategie” moet komen, maar de senatoren willen wel weten wat de regering precies van plan is „om de missie in Irak met succes af te ronden.”

Verder werd ook nog beslist dat „het jaar 2006 een belangrijke overdracht moet markeren naar Iraakse soevereiniteit”, waarbij de Senaat ervan uitgaat dat Iraakse troepen meer en meer taken van Amerikaanse (en geallieerde) troepen overnemen.

Politieke waarnemers wijzen erop dat dit geen ommekeer in het Irakbeleid van Washington inhoudt. „Maar het betekent wel dat de politieke discussie verschuift. Het is namelijk de eerste keer dat nu ook de Republikeinen in ruime meerderheid hun partijgenoot Bush duidelijk maken dat er op termijn een eind moet komen aan de Amerikaanse activiteiten in Irak”, aldus politiek analist Ivo Daalder van het Brookings Research Instituut in Washington.

De oorzaak voor deze koerswijziging is volgens Daalder tweeledig. In de eerste plaats worden de Amerikanen steeds kritischer ten aanzien van de oorlog in Irak.

Bovendien zijn er volgend jaar verkiezingen. Veel afgevaardigden worden in hun thuisdistricten geconfronteerd met de groeiende kritiek op de situatie in Irak en krijgen ze de vraag te horen wat zij daar in Washington aan doen.