Sinds ayatollah Khomeini in 1979 de ”al-Quds-dag” (Jeruzalemdag) in het leven riep, worden moslims in de islamitische wereld ieder jaar op de laatste vrijdag van de ramadan op veelal paranoïde wijze opgehitst tegen Israël. Destijds noemde Khomeini Israël al een „kankergezwel” in het Midden-Oosten. Naar aanleiding van de Jeruzalemdag van vorig jaar stelde de toenmalige gematigde Iraanse presidentskandidaat Rafsanjani: „De stichting van de staat Israël was een satanisch plan. De duivelse doelstellingen van deze staat moeten in het vervolg nauwlettend in de gaten gehouden worden.” Israël zou een „kunstmatige staat” zijn, in het leven geroepen om de islamitische wereld te verzwakken.De historische wortels van dit conflict zijn helaas terug te voeren tot de dagen van Mohammed (570-632) in Medina en de daaropvolgende tragedie -die zich vandaag de dag verder ontvouwt-, die met de verdrijving en vernietiging van Joodse stammen uit Medina en van het Arabisch schiereiland begon.

Historische vijand
De nieuwe president van Iran, Mahmud Ahmadinejad, gaat als vanzelfsprekend in de voetsporen van Khomeini, zodat het niet verwonderlijk is dat de Jeruzalemdag van dit jaar aanleiding vormde om in Teheran een conferentie te beleggen met als thema ”De wereld zonder zionisme”. Er werd hier op gewoonweg fascistische wijze geargumenteerd. „Vernietiging! Vernietiging! Dood aan de Joden”, scandeerden opgehitste Iraanse spreekkoren toen president Ahmadinejad stelde: „Israël moet van de kaart geveegd worden.” De islamitische wereld zal zijn historische vijand Israël niet in zijn midden laten leven; Israël moet dan ook in bloed ondergedompeld worden.

De president kon zich verheugen in een overweldigende belangstelling van de menigte. Hij was dan ook slechts de stem van het volk, stelde hij bescheiden. „Ieder die Israël erkent, zal verbrand worden door het vuur van de islamitische natie”, zo citeerde de staatsradio de president.

De ietwat dubbelzinnige opmerkingen van Rafsanjani tijdens het vrijdaggebed -„We hebben geen problemen met Joden en met het zeer gewaardeerde Jodendom als boekreligie”- maken duidelijk hoe hier bovendien geprobeerd wordt Israël en de Joodse staat zijn bestaansrecht te ontzeggen, terwijl men beweert Joden te dulden.

Diaspora
Sinds het midden van de vijfde eeuw voor Christus waren er in het Perzisch taalgebied traditioneel grote Joodse gemeenschappen. Hoewel de meerderheid van de Joden na de stichting van de staat Israël geëmigreerd is, leefden er in de jaren ’70 van de vorige eeuw nog meer dan 100.000 Joden in Iran. Met momenteel meer dan 20.000 Joden, bevinden zich in dat land nog steeds meer Joden dan in alle overige islamitische landen. Nu lijkt het erop dat de langdurige Joodse diaspora in Iran langzamerhand naar een einde gaat.

Israël heeft terecht verontwaardigd gereageerd en zich tot de VN-Veiligheidsraad gewend. Het is te hopen dat de westerse wereld niet langer schouderophalend de woedende islamitische wereld accepteert, want haat kan geen weg zijn die leidt tot vrede binnen de volkerenwereld.

Atoombom
Het was Simon Wiesenthal die het gevaar van een combinatie van haat en technologie inzag. Als Iran nu al zo massief Israël zijn recht op bestaan ontzegt, kunnen we ervan uitgaan dat de woorden en dreigementen tegen Israël nog massiever zullen worden wanneer de atoombom in handen komt van mensen die zich overgeven aan een islamitisch fascisme.

Deze krachten die tegen Israël zijn, hebben ook niet het goede voor met de christelijke kerk. Wie Israël echter geen toekomst gunt, die verwoest zijn eigen toekomst.

Daarom moeten we ons in deze tijd met het oog op Israël biddend laten leiden door het volgende lied: „Zie Uw volk in genade aan. Help ons, zegen, Heere, Uw erfdeel. Leid het op de rechte weg, zodat de vijand het niet verwoeste. Voer het door deze tijd, neem het op in eeuwigheid.”

De auteur is voorzitter van de werkgroep islam van de Evangelische Allianz in Duitsland.