Bij de officiële opiniepeilingen gaat Alijevs partij Nieuw Azerbeidzjan aan de leiding. De tegenstanders hopen echter op felle protesten tegen de verwachte omvangrijke stembusfraude, waardoor mogelijk een omwenteling bereikt zou kunnen worden.Maar niet alleen de oppositie, ook de leiding van het land heeft lering getrokken uit de revoluties in de andere voormalige Sowjetrepublieken. Alijev, de zoon van de in 2003 overleden president Hajdar Alijev, ontsloeg vorige maand een deel van zijn ministers omdat die zich bij de oppositie zouden hebben aangesloten. Hij waarschuwde zijn tegenstanders dat hij met alle mogelijke machtsmiddelen zal optreden tegen pogingen hem ten val te brengen.

Het regime heeft kort voor de verkiezingsdag de druk op de oppositie opgevoerd. Politie doorzocht de kantoren van het Volksfront en de Democratische Partij, die zich kritisch opstellen ten opzichte van Alijev en de zijnen. Daar zouden mogelijk wapens zijn verborgen, was de officiële lezing. Ook zijn functionarissen van de partijen enige tijd in hechtenis gehouden.

Sinds de onafhankelijkheid in 1992 hebben de machthebbers in het land alle verkiezingen in hun eigen voordeel gemanipuleerd. De parlementsverkiezing is de eerste verkiezing onder Ilham Alijev. Meer dan 1500 kandidaten strijden om 125 zetels. Het land telt ruim 4,6 miljoen kiezers, maar wegens de armoede in het land werken er ongeveer twee miljoen in Rusland en Oekraïne, waar zij niet mogen stemmen. De oppositie vreest dat de regerende partij de stembiljetten van de in het buitenland verblijvende kiezers voor eigen gewin zal gebruiken. De stembussen gaan zondagochtend om 05.00 uur (onze tijd) open.

Met de ingebruikneming van een strategische door Westerse maatschappijen gefinancierde oliepijpleiding door het olierijke Azerbeidzjan eerder dit jaar is politieke stabiliteit in het land een belangrijk punt. Niet alleen voor de machthebbers maar ook voor het Westen, dat miljarden dollars in het land heeft geïnvesteerd.

Voor veel van de acht miljoen Azeri’s is nog onduidelijk of de oppositie na een eventuele machtswisseling bereid is de bevolking te laten delen in de olierijkdom. Velen vrezen dat er op dat punt niet veel zal veranderen en dat er gewoon een andere kliek van zakkenvullers komt.