Het ziet ernaar uit dat hij de wet zo aanpast dat de patiënt zelf handelt en de arts alleen betrokken is bij het voorschrijven van het medicijn, maar wel op de hoogte is van de bedoeling van de patiënt. Dat heeft ereonderzoeker P. Speck van het King’s College in Londen donderdag in Belgrado gezegd, tijdens een congres over palliatieve zorg dat was georganiseerd door de Raad van Europa.De wet zal er in elk geval niet net zo uitzien als de Nederlandse euthanasiewet, aangezien de arts alleen assisteert bij de suïcide. Voor de manier waarop in Nederland een arts een dodelijke handeling uitvoert, is in Engeland volgens Speck geen draagvlak.

Joffe probeert al een aantal jaren euthanasiewetgeving in het Verenigd Koninkrijk van de grond te krijgen. Zijn gewijzigde voorstel leidt momenteel tot verhitte discussies in het land, op websites en in de media. Speck, die zelf meer dan dertig jaar als geestelijk verzorger ervaring heeft opgedaan met het begeleiden van stervensprocessen, mengt zich niet in de discussie. Volgens hem is het voordeel van Joffes voorstel dat het lijden voorkomt en dat de patiënt autonoom blijft. Als nadelen noemt hij het principe dat iemand doelbewust laten sterven, fout is, dat zorg lijden kan verlichten en dat er wellicht misbruik van kan worden gemaakt.

Hoewel euthanasie behalve in Nederland inmiddels ook in België wettelijk is geregeld, is het onderwerp op Europees niveau nog controversieel. Pogingen om het op de agenda van de Raad van Europa te plaatsen, zijn twee jaar geleden gestrand. In plaats daarvan nam de Raad van Europa een standpunt in over palliatieve zorg. Ook donderdag bleek het onderwerp niet echt goed bespreekbaar. Alleen Speck liet met zijn bijdrage over de ethische aspecten van palliatieve zorg zien dat ook optimale zorg kan leiden tot ethische problemen, bijvoorbeeld bij de vraag of, en zo ja wanneer beademing bij een patiënt moet worden gestopt.

Wat Speck betreft is dat punt bereikt als de behandeling belastender is, meer dan dat het voordeel oplevert. Hij pleit ervoor dat dit, net als de behandelingsmogelijkheden, prognoses en de voor- en nadelen van behandelingen, vroegtijdig met patiënt en familie wordt besproken en ook ter discussie blijft als zich nieuwe ontwikkelingen voordoen. Daar hebben de Britten al richtlijnen voor.