Tesha B’Av viel dit jaar op zondag en de ontruiming is maandag officieel van start gegaan. De regering heeft de terugtrekking uit de Gazastrook uitgesteld van juli naar half augustus om deze niet samen te laten vallen met de rouwdag. Maar de bewoners associeerden zondag toch de vroegere catastrofes en de gedwongen verhuizing met elkaar. De gebeden op de begraafplaats van Gush Katif waren intens en onder luid geween hieven velen de armen omhoog. Ze hoopten vurig dat op het laatste moment toch nog verlossing zou komen.

Maar het lijkt uitgesloten dat dit gebeurt. Het leger sloot de toegangswegen naar de joodse dorpen in de Gazastrook zondagavond om middernacht officieel af. Iedereen die zich nog in de nederzettingen bevindt is daar illegaal, tenzij ze toestemming hebben van het leger. Zeshonderd teams van politie en leger zullen de bewoners die nog niet zijn vertrokken brieven overhandigen en proberen hen ervan te overtuigen om vrijwillig te vertrekken. Wie weg wil krijgt onmiddellijk hulp bij de verhuizing.

Degenen die toch willen blijven, kunnen vanaf woensdag eenheden van leger en politie aan de deur verwachten voor gedwongen uitzetting. Bovendien zullen zij op hun compensatie worden gekort. De chef-staf van het leger, Dan Halutz, gelooft dat woensdag ongeveer de helft van de bewoners zal zijn vertrokken.

De veiligheidstroepen verwachten dat de meeste problemen zullen ontstaan door de ongeveer 5000 infiltranten. Deze hopen met hun aanwezigheid de ontruiming nog zwaarder te maken voor de politie en het leger dan deze al is. De ontruimingseenheden zullen deze illegale bezoekers naar verwachting hard aanpakken.

Het huis van Nadia Matar in Kfar Yam aan de zee bijvoorbeeld zit vol infiltranten, vooral jongeren. Zelf komt ze uit Efrat op de Westelijke Jordaanoever, maar ze is in februari naar de Gazastrook getrokken om de ontruiming te verhinderen. Ze behoort tot de Vrouwen in het Groen, een actiegroep die ernaar streeft Judea en Samaria (de Westelijke Jordaanoever) en de Gazastrook bij Israël te houden.

Ze draagt normaal bij acties een groen petje, maar deze dagen loopt ze rond met een oranje hoofddeksel en bovendien heeft ze vier oranje armbanden om haar pols hangen. Ze laat daarmee duidelijk zien waar ze staat: oranje is de kleur van de tegenstanders van de terugtrekking. „Sharon en zijn stormtroepen bereiden zich voor om ons aan te vallen”, roept ze. Mochten de soldaten aan de deur komen, dan zal ze vragen: „Wie vertegenwoordig je?”

Dat de ontruiming daadwerkelijk plaats zal hebben, gelooft ze overigens niet. De meerderheid van de bewoners zal niet uit vrije wil vertrekken. Hier in Kfar Yam bijvoorbeeld, een langgerekte nederzetting aan de Middellandse Zee, heeft 90 procent van de bewoners besloten te blijven.

Verder zullen de bewoners en de infiltranten als het moment van de ontruiming aanbreekt de soldaten oproepen te weigeren. Velen dragen T-shirtjes met een foto van Avi Bieber, de soldaat die enkele weken geleden dienst weigerde. De tekst daaronder luidt: ”Goed zo Avi Bieber!”

Het leger zal een zware klus krijgen aan de verwijdering van de duizenden infiltranten. Matrassen liggen op het terras van Nadia’s huis en in de tuin staan drie tenten. In en rondom haar eigen eenvoudige huisje aan de zee bevinden zich dertig tot veertig activisten. Dat zijn zo te zien vooral kinderen en tieners. „Dagelijks krijgen ze lessen over het land en zelfopoffering”, zegt ze.

Grote voorraden voedsel en water zijn opgeslagen. Het gerucht doet de ronde dat het leger straks de elektriciteit en het water zal afsluiten. Maar de voorraden zijn volgens haar voldoende om twee weken stand te houden.

Een eind verderop bevindt zich een groot tentenkamp van Kfar Yam, met rijen groene tenten. Bij het kamp bevinden zich toiletten, douches en een keuken.

Naast Matar woont Aryeh Yitzhaki. De militair historicus hoopt deze dagen geschiedenis te schrijven met de uitroeping van een joodse autonome enclave in de Gazastrook. Hij hoopt dat de staat Israël zal helpen met de aanvoer van wapens en soldaten, want het gebied waarin de entiteit zich zal bevinden is uiterst vijandig. „De basis voor autonomie wordt ons in de Bijbel gegeven. Wij geloven dat God ons dit land gegeven heeft”, zegt hij.

Wat hem betreft blijft de nieuwe entiteit wel een democratie. „Op 3 september hebben we hier verkiezingen. Ik stel mezelf kandidaat als voorzitter. Dit gebied behoort niet tot de staat Israël, want het is bezet. Als de Israëliërs weg gaan, hebben de bewoners het recht hun eigen regering te kiezen.”