Nietsvermoedend liep Visser enkele uren voor de aanslag in de nacht van 22 juli langs het luxe Ghazala Gardens Hotel, waar later een auto met explosieven tot aan de receptie wist te komen voordat hij ontplofte. Toch voelt Edwin Visser zich niet veiliger of minder veilig dan anders. Hij is een van de toeristen die na de aanslag hun vakantie niet hebben afgebroken.

Wa’el, een Egyptisch zakenman in Dahab, 100 kilometer ten noorden van Sharm al-Sheikh, zegt dat de twee toeristenoorden nu bijna leeg zijn. Sharm al-Sheikh telt nu zo’n 40 procent van het aantal gasten dat er ruim een week geleden was. Het aantal in Dahab is tot zo’n 30 procent geslonken. Visser vertelt dat het de avond voor de aanslag op straat ontzettend druk was in Sharm al-Sheikh. Enkele dagen na de aanslag was de omslag goed te merken. Er waren bijna geen mensen meer op straat en de restaurants waren vrijwel leeg.

De getroffen gebouwen zijn met grote witte lakens aan het oog onttrokken. Egyptenaren hebben er spandoeken opgehangen met teksten tegen extremisme en terrorisme. Voor de lakens zijn kaarsen neergezet en liggen bloemen. Een enkeling trekt het laken wat opzij om te zien wat voor een schade is aangericht.

„Je kunt je nu nauwelijks voorstellen wat voor een enorm leed daar moet zijn veroorzaakt”, vertelt Visser, die met mensen gesproken heeft die in paniek tussen de doden door weggevlucht zijn.

Een Britse toerist was na de aanslag in Londen naar Sharm al-Sheikh gegaan en maakte daar deze aanslag mee. Toch vond ook hij niet dat hij weg moest. Aanslagen als deze kunnen overal ter wereld plaatsvinden en als je dan vlucht, kun je nergens meer naartoe.

Er is nu wel veel meer politie op de been dan voorheen. Elke auto die Sharm al-Sheikh binnenkomt, wordt zorgvuldig gecontroleerd. Visser vindt dat die controles goed worden uitgevoerd, zonder dat ze de toeristen veel hinder opleveren.

De Egyptische overheid doet alle moeite de schade zo veel mogelijk te herstellen. Mary Lai, een Chinese zakenvrouw, heeft een restaurant aan de oude markt van Sharm al-Sheikh dat zwaar beschadigd was. Een dag na de aanslag klaagde zij dat de verzekering geen schade van terroristische aanslagen dekt. Zij is nu echter zeer tevreden over de overheid, nu alle glas en gevel schade aan de gebouwen aan de oude markt is hersteld. „Als zij dit aan zakenlieden had overgelaten, hadden sommigen de kosten daarvan niet kunnen opbrengen en had het lange tijd kunnen duren voordat alle schade gerepareerd was. Nu zal er binnen korte tijd niets meer van de bomaanslag op de markt te zien zijn.”

Visser vindt het opvallend dat Egyptenaren er moeite mee hebben dat het Egyptenaren zijn geweest die de aanslag op landgenoten hebben gepleegd. Er doen allerlei samenzweringstheorieën de ronde. Veel Egyptenaren zijn ervan overtuigt dat Israël achter de aanslag heeft gezeten. De terroristen zouden volgens die theorie via Taba aan de Israëlische grens het land zijn binnengekomen en vervolgens de aanslag hebben gepleegd of terroristen daarvoor instructies gegeven.

Een andere theorie beweert dat Pakistanen achter de aanslag zitten. Er zijn ook verschillende Pakistanen gearresteerd en later weer vrijgelaten. Bij elk probleem in Egypte gonst het al snel van de samenzweringstheorieën, die Visser ziet als „een identiteitsprobleem voor Egyptenaren die maar moeilijk kunnen accepteren dat de oorzaken wel eens in eigen land zouden kunnen liggen.”

Ra’ed al-Sharqawi, politiek commentator, weet te vertellen dat generaal Mohammed Sha’arawi van de veiligheidsdienst grote successen heeft geboekt bij het zoeken naar de daders. Zo is ontdekt dat Mohammed Fulayfel, die na de aanslag in oktober in Taba wist te ontsnappen, achter de aanslag in het Ghazala Gardens Hotel zat. Vier bedoeïenen die de daders hebben voorzien van explosieven zijn in de grotten van de Sinaïbergen gevonden. Een ander is ongeveer een maand voor de aanslag in al-Arish verdwenen en blijkt nu bij de voorbereidingen van de aanslag in Sharm al-Sheikh betrokken te zijn geweest. Ook hij is nu opgepakt.

„Egyptenaren hebben zelf samenzweringstheorieën verzonnen, maar de daders hebben daar, zonder veel succes, ook van gebruik proberen te maken door bijvoorbeeld het gerucht te verspreiden dat bepaalde groepen, zoals die van Abdallah Azzam, verantwoordelijk waren”, zegt Al-Sharqawi. „Die verklaringen en geruchten waren alleen maar bedoeld om de politie en de bevolking op een verkeerd spoor te zetten. Dat is niet gelukt. DNA-analyse heeft uitgewezen dat de opgepakte personen wel degelijk bij de aanslag betrokken waren.”