Dat het drukker is sinds het Noord–Groningse gehucht landelijk in de belangstelling kwam, staat voor de campingeigenaresse als een paal boven water. Maar wat haar toch het meeste opvalt zijn de hordes touringcarbussen die het dorp plots weten te vinden. „Eerder was er zelden een bus te zien", vertelt ze. „Maar de laatste tijd rijden ze, vol met toeristen, af en aan".

Dat merkt ook G. Knaap, voorzitter van de dorpsvereniging Doodstil Springlevend. „En dan gaat het niet eens om alleen bussen. Ook zie je steeds meer wandelaars, fietsers en bootjes voorbijkomen", vertelt hij. Wat die toeristen in het dorpje komen doen, blijft de vraag. „We hebben hier helemaal niets. Geen dorpscafé, gezellige terrasjes, geen winkels en zelfs geen kerk". De enige trekpleister blijkt het plaatsnaambord met de naam Doodstil. „Iedereen wil op de foto met dat bord".

De campingeigenaresse weet dan ook te vertellen dat de blauwe plaat inmiddels wel op menig studentenkamer moet hangen. „Zo vaak is het al gejat". Dat geldt ook voor het bord met daarop ’de mooiste plaatsnaam van Nederland’ dat bij de dorpsgrens staat. Het ding werd vorige week ontvreemd en is nog steeds niet boven water. Sinds woensdag hangt er een nieuw, dit keer extra goed bevestigd.

Overigens heeft de plaatsnaam niets van doen met de rust en stilte die er ooit in het gehucht heerste. Doodstil ligt aan het Boterdiep, een kanaal dat van Groningen naar Uithuizen loopt. De til, een oude naam voor brug, in het dorp was oorspronkelijk eigendom van de boerenfamilie Dode of Doede. Maar er is nog een tweede verklaring voor de plaatsnaam. Volgens de overlevering voer er namelijk oorspronkelijk een pontje op dezelfde plaats over het Boterdiep. Toen bij het overbrengen van een lijkkist het pontje door een onverwachte en onverklaarbare golf werd verzwolgen, besloot men tot de bouw van een ’dodenbrug’.