Ten tijde van de voltooiing van het schilderij schreef Van Gogh in een brief aan zijn zuster: „Er is behoefte aan vreugde en geluk, aan hoop en liefde. Hoe lelijker, ouder, slechter, zieker en armer ik word, hoe meer ik me daartegen verzet door steeds fellere kleuren te gebruiken. Hiervan is het lezende meisje met haar inktzwarte haar, azuurblauwe lijfje en wijnrode mouwen tegen een fel gele achtergrond een subliem voorbeeld".

In 1888 verhuisde Vincent vanuit Parijs naar Arles. Hij was in die tijd erg onder de indruk van de Japanse kunst, met name van de felle kleurvlakken van Hiroshige, Utamaro and Hokusai (van wie de laatste zich weer liet inspireren door kopergravures van de Hollandse school). Ook de kleurrijke Gauguin was in dze periode erg belangrijk voor Van Gogh. Deze zetten hem ertoe aan vanuit zijn herinnering en zijn hart te schilderen.