„Psychische en geestelijke nood minder scheiden”
„Ambtsdragers maken vaak een te grote scheiding tussen geestelijke en psychische nood. Bovendien wordt er nogal eens te veel gesproken en te weinig geluisterd. Langdurige worstelingen met waarom-vragen kun je niet gemakkelijk afdoen.”
Dat zei H. van Groningen, directeur van stichting ”De Vluchtheuvel”, zaterdag, tijdens de jaarvergadering van de reformatorische vereniging voor familieleden van psychisch zieken ”Een Handreiking”.
Volgens Van Groningen, zelf ook ambtsdrager, is de zorg vanuit de kerkenraden voor de psychiatrische patiënt en zijn familie in de gereformeerde gezindte de laatste 25 jaar „sterk verbeterd. Onze tijdschriften schrijven erover, er zijn cursussen en er wordt niet al te gemakkelijk over vragen over zonde en schuldbesef heengestapt. Toch blijft de drempel hoog en wordt er al te gemakkelijk een scheiding tussen geestelijke en psychische vragen aangebracht”, aldus de directeur van De Vluchtheuvel. Hij wees op de Heere Jezus, Die zich op aarde juist altijd tot lammen, kreupelen, blinden en zwakken wendde. „Het moet voor een predikant een uitdaging zijn om zo het Woord te brengen.”
Van Groningen waarschuwde daarbij voor een schending van de privacy. „Dat is dodelijk voor het pastoraat.” Ook blijft zijns inziens toerusting onmisbaar. „Men zou tenminste één boek over dergelijke problemen gelezen moeten hebben. Van een penningmeester in de kerkenraad wordt toch ook financiële deskundigheid verlangd?” Hij richtte zich ook rechtstreeks tot de leden van ”Een Handreiking”. „Het ontvangen van goede pastorale zorg is voor een deel uw eigen verantwoordelijkheid.”
Volgens hem gaat van het leven binnen een christelijke gemeente „een preventieve werking” uit. „Kerkleden moeten elkaar bovendien, al is het slechts in heel kleine dingen, steunen.” De Vluchtheuvel-directeur deed een oproep om ook als familieleden niet te aarzelen zich zonodig tot professionele hulpverlening te wenden. Op hun beurt zijn de hulpverleners verplicht meer oog voor de familie te hebben.
Hij adviseerde de aanwezigen ten slotte „goed voor zichzelf te zorgen. Dat is een vorm van naastenliefde. Binnen de gereformeerde gezindte is dat nogal eens uit balans”, aldus Van Groningen. Hij voegde eraan toe dat boven alles hulp aan God moet worden gevraagd. „Schuilen bij de Heere is de beste zorg voor uzelf en voor de patiënt.”
