De groep, die voornamelijk maar niet uitsluitend uit eurosceptici bestaat, wilde dat voorzitter Barroso openbaar in het parlement tekst en uitleg zou komen geven over de verhalen over mogelijke belangenverstrengeling. Die zijn opgedoken, nadat was gebleken dat Barroso een vakantietrip had geaccepteerd aan boord van het luxejacht van de multimiljardair Latsis.

Tijdens het debat keurden de leiders van de grote partijen de motie in felle bewoordingen af met woorden als „laster" (Schulz, socialisten) en „absurd" (Pöttering, christen–democraten). Het stak hen vooral dat de opstellers van de motie een verband hadden gelegd met Barroso’s boottocht en een Brusselse goedkeuring voor staatssteun voor een werf van Latsis. Die toestemming werd echter gegeven door de voorganger van Barroso. Fractieleider Watson van de liberalen liet weten de motie van wantrouwen een veel te zwaar middel te vinden.

De initiatiefnemer van de motie, de Brit Farage, stelde echter dat dit de enige manier was om Barroso in het parlement te krijgen. De fractieleiders zouden andere methoden om de voorzitter van de commissie tot een openbare verklaring te dwingen, hebben tegengehouden. „De leiders van de grote politieke groepen zijn zo verblind door het Europese idee, dat ze geen enkele kritiek accepteren", zei hij.

Verschillende opstandige europarlementariërs hebben gezegd dat ze onder zware druk zijn gezet om hun handtekening onder de motie in te trekken. Farage klaagde dat alleen de fractieleiders en niet de dissidenten mochten spreken tijdens het debat.

Pöttering gooide de Britse conservatief Helmer op staande voet uit de partij, nadat die in het openbaar de beschuldigingen aan het adres van de fractieleiders had herhaald.

Barroso zelf deed geen enkele uitspraak die verder ging dan zijn schriftelijke antwoorden. Hij keurde de motie af met de opmerking dat „de drempel van democratie naar demagogie is overschreden".