„Het is hier geen Club Méditerranée, waar je zit te pingpongen. Mensen vermoorden elkaar op de meest grove wijze”, aldus Cammaert, die benadrukt dat zijn militairen pas schieten als ze zelf beschoten worden. „Als het dan een kind van tien jaar is, is dat pech. Als het een vrouw is, is dat ook pech. Het zou raar zijn als we een onderscheid maken en bij iemand met een kalasjnikov eerst kijken hoe oud hij is. Zo werkt het niet.”

Cammaert is sinds februari commandant van de VN-divisie in Oost-Congo. Daarvoor was hij enige jaren de hoogste militaire adviseur van VN-chef Kofi Annan.

Cammaert wil met zijn harde aanpak een einde maken aan de etnische onlusten waarbij sinds 1999 zeker 60.000 burgers zijn omgekomen. Zeker 500.000 mensen zijn ontheemd geraakt.

Cammaert jaagt in het oosten van Congo op milities die dood en verderf zaaien. Dorpen worden daarbij omsingeld en huizen van militieleden platgewalst door witte VN-pantservoertuigen. Cammaert: „Dat klinkt niet alleen heel stoer, het is ook heel stoer en we bereiken heel veel. De laatste zeven weken is het aantal verkrachtingen, ontvoeringen en plunderingen dramatisch afgenomen. Wij laten duidelijk zien: Tot hier en niet verder.”

Ondertussen wil hij werken aan programma’s om de milities te ontwapenen en ander werk te bieden. Maar bureaucratie op het VN-hoofdkantoor in New York speelt hem parten. „Alsof je rondspringt in een pot stroop.”