Zwijgend zit Dalia Shoukry (19) naast haar verloofde William (26) aan de eettafel. Af en toe knijpen ze elkaar even in de hand en wisselen een korte glimlach uit. Dan wijden ze zich weer vol overgave aan het bestuderen van het kleine zwart-witte tv-scherm dat met veel misbaar een Arabisch drama in beeld brengt.

Verkering is in Egypte een onbekend begrip, legt Dalia uit. „Als je iemand hebt ontmoet, zal hij eerst bij de familie op bezoek moeten komen. Daar wordt hij helemaal doorgelicht. Waar komt hij vandaan? Wat doet hij voor werk? Hoeveel heeft hij gespaard? Pas als alles naar tevredenheid is beantwoord, valt het besluit of je je met hem kunt verloven. Vanaf dat moment begint de moeilijke opgave om genoeg geld bij elkaar te krijgen, zodat je de inrichting van je huis en de bruiloft kunt bekostigen.”

Gezellig met je vriendje uitgaan, is er in de Egyptische cultuur niet bij. „We gaan hooguit samen een stukje wandelen of naar de markt. De rest van de tijd bezoeken we elkaar thuis en werken aan het opbouwen van de familierelatie. Als we samen in één ruimte zijn, moet er altijd iemand anders in dezelfde kamer aanwezig zijn”, aldus Dalia.

De Egyptische hoopt binnen een jaar te kunnen trouwen, maar zeker is dat nog lang niet. Haar verloofde heeft weliswaar werk, maar zelf zit ze al geruime tijd thuis. Na haar middelbare school volgde Dalia een opleiding op het gebied van informatietechnologie. Het leverde haar slechts een baantje als kledingverkoopster op. „Na zeven maanden werd ik ontslagen. En zie dan maar weer eens een nieuwe job te vinden in een stad als Caïro.”

Voor haar zus Ingy (21) geldt hetzelfde. In tegenstelling tot veel Egyptische meisjes kreeg zij ook de gelegenheid een opleiding in computerwetenschappen te volgen. Ook zij kwam in een kledingzaak terecht, maar na een maand verloor ze haar baan alweer. „Het arbeidsrecht steekt hier iets anders in elkaar dan in het Westen”, zegt ze cynisch.

Waarmee brengen de beide zussen dan hun dag door? „Hiermee”, roept Ingy, terwijl ze een versgeplukte kip omhooghoudt. „We helpen mijn moeder in het huishouden. Koken, schoonmaken, boodschappen doen. De rest van de tijd praten we met elkaar of kijken tv. Er komt altijd wel iemand van de familie of van de kennissen op bezoek, dus aanspraak hebben we genoeg.”

Het onderhouden van de familierelaties is van groot belang, legt Dalia uit. „Familiebanden zijn heel belangrijk. Ze zijn voor ons een vorm van bescherming, zeker nadat je getrouwd bent. Als het onverhoopt fout loopt, kun je altijd op je familie terugvallen.”

Behalve huishoudelijke werkzaamheden, vervult het Egyptische duo ook speciale taken in de kerk. Ingy helpt bij het organiseren van de jeugddiensten en beheert een deel van de collectegelden waarmee zaken voor behoeftige gemeenteleden kunnen worden aangeschaft. Dalia verkoopt goederen op de markt om de armen te ondersteunen en assisteert bij de drukke kerkelijke werkzaamheden rond religieuze feestdagen.

Overal het algemeen ondervinden de zussen weinig problemen door hun geloofsovertuiging. „Af en toe voel je je op straat wel eens ongemakkelijk”, vertelt Dalia. „Dan merk je dat mensen je aanstaren. Een paar keer waren we bij een klein incident betrokken, maar normaal gesproken is er niets aan de hand. Het scheelt natuurlijk wel dat wij bijna altijd binnenshuis zijn.”