Sainovic was deze week vrijwillig naar Den Haag gekomen om zijn onschuld te bewijzen. Op het hoogtepunt van de Kosovo-crisis in 1999 was Sainovic de rechterhand van de Joegoslavische president Milosevic inzake de Servische provincie Kosovo. Bij zijn eerste voorgeleiding aan het tribunaal zei hij geen schuld te hebben aan de misdaden waarvan hij -samen met oud-president Milosevic- wordt beschuldigd.

Milosevic zelf was vrijdag betrokken bij het verhoor van de Kosovaarse president Ibrahim Rugova. Hij beschuldigde de ex-president van Joegoslavië ervan de oorlog om Kosovo te zijn begonnen.

Rugova is de meest prominente getuige van de aanklagers tot nu toe in het proces tegen de voormalige Joegoslavische president, die voor het VN-tribunaal voor ex-Joegoslavië terechtstaat wegens oorlogsmisdaden.

De Kosovaarse leider vertelde de rechters over de strijd tussen het Servische leger en de etnisch-Albanese rebellen in de Servische provincie in 1998-1999. Hij zei Milosevic in april 1999 te hebben gewaarschuwd dat zijn troepen misdaden begingen in Kosovo. Milosevic antwoordde volgens Rugova dat Joegoslavië moest reageren op terroristische activiteiten.

Tijdens de NAVO-bombardementen op Kosovo en Servië werd Rugova naar eigen zeggen gedwongen om met Milosevic in het openbaar te verschijnen en de bombardementen te veroordelen. Hij stond in die tijd onder huisarrest. Later liet Milosevic hem gaan, waarna hij naar Italië uitweek.

Rugova en Milosevic ruzieden ook in de rechtszaal over de toekomst van de Servische provincie. „Gelooft u dat de Serviërs Kosovo helemaal zullen opgeven, meneer Rugova?” vroeg Milosevic. „Ik denk van wel, dat zouden ze moeten doen. Kosovo behoort toe aan de Kosovaren, die in meerderheid etnisch-Albanees zijn”, antwoordde Rugova.

Tijdens het kruisverhoor van Milosevic beschuldigde deze Rugova van het steunen van de „terroristische organisatie” UCK, de etnisch-Albanese rebellenbeweging. Rugova ontkende dat het UCK een terroristische organisatie was.

Nadat Milosevic in 1989 president van Servië werd, hief hij de autonomie van Kosovo op, een stap die tot fel verzet leidde. „Dat was politiek geweld”, zei Rugova. Volgens hem betekende de opheffing van de autonomie dat duizenden etnische Albanezen uit overheidsbanen werd ontslagen en aan de bedelstaf werden gebracht. Onder leiding van Rugova werd een ondergronds onderwijssysteem in het Albanees en een netwerk van ziekenhuizen opgezet.

Rugova, die ooit bij Milosevic om onafhankelijkheid smeekte, is sinds de NAVO-bombardementen in 1999 en de Servische terugtrekking uit Kosovo de leider van een bijna onafhankelijk Kosovo. Milosevic werd na de verloren verkiezingen in oktober 2000 verdreven en later door de nieuwe regering aan het tribunaal uitgeleverd.

Tijdens het bombardement deed Rugova een laatste poging Milosevic over te halen Kosovo op te geven. Tijdens dat onderhoud voor de camera’s in Belgrado riep Rugova de NAVO op de bombardementen te staken. Vervolgens vertrok hij naar Italië. Over het mysterieuze bezoek aan Belgrado, waarvan iedereen aannam dat het onder dwang gebeurde, heeft Rugova nooit veel losgelaten. Mogelijk zal hij dat tijdens het proces wel doen.