„Het ging zo snel, ik merkte niet eens dat ik niet meer zat maar plotseling op de vloer lag”, zegt overlevende Masaharu Oshiro. De 40-jarige kantoorbediende kwam er goed af omdat hij in het laatste treinstel van de zeven wagons lange trein zat.

Oshiro had nauwelijks tijd om te denken. „Ik gleed razendsnel over de vloer naar voren.” Hij botste tegen de andere passagiers in zijn treinstel aan en kwam eindelijk tot stilstand. „Het duurde vanzelfsprekend maar enkele seconden, maar ik had het gevoel dat het minuten waren. Stop, stop, vertelde ik mezelf. En ik bad dat de trein maar niet om zou vallen. Hij schudde op een waanzinnige manier heen en weer.”

De 65-jarige bedrijfseigenaar Kikuo Haiyama stond net langs de spoorweg met zijn mobieltje te telefoneren toen de trein langs kwam razen. Zijn bedrijf is zo’n 100 meter verwijderd van de plek waar de trein uiteindelijk tot stilstand kwam. „Die trein reed veel sneller dan gewoonlijk. Ze mogen maar 70 in de scherpe bocht hier, maar volgens mij ging hij wel 130 of zo.”

Voor zijn ogen kwam de trein met een enorm kabaal los van het spoor. „Alles ging enorm snel. De trein ontspoorde, reed een parkeerterrein op, raasde over een geparkeerde auto heen en botste daarna tegen het gebouw.”

Tegen de tijd dat Haiyama de korte afstand van zijn bedrijf naar het gebouw had gelopen, kringelde witte rook reeds zo hoog als de achtste verdieping. „Ik hoorde vrouwen roepen om hulp”, zegt de geschokte Haiyama.

Wat hij zag, tartte zijn verbeelding. Het eerste treinstel had zich letterlijk om een hoek van het gebouw gewrongen. Het was niet meer als trein herkenbaar. Een tweede treinstel had zich in het eerste geboord. „Het was zo erg dat ik na een tijdje wegliep. Ik kon het niet aanzien.”

„Er werd omgeroepen dat we in de trein moesten wachten”, herinnert passagier Oshiro zich. Na een minuut of tien arriveerde de politie die hun vertelde de trein te verlaten. „Pas toen ik de trein uitkwam realiseerde ik me hoe erg het was. Mijn knieën knikken nog steeds.”

Twee stations eerder had hij zich reeds verbaasd over de machinist. Volgens een woordvoerder van spoorbedrijf JR West een 23-jarige man met nog maar elf maanden ervaring. In Japan stoppen treinen precies op daarvoor aangegeven plekken. Passagiers staan op vaste plaatsen op het perron zodat ze kunnen snel kunnen instappen en de trein maar enkele seconden hoeft te wachten. „De trein reed veel te ver door.” Volgens JR West 8 meter te ver. „Volgens mij was dat veel verder”, zegt Oshiro.

De trein moest terugrijden zodat passagiers in en uit konden stappen. Het kwam daarmee 90 seconden achter op het strenge schema. „Ik dacht: Wat is die machinist slecht, zeg.”

Vervolgens probeerde de machinist waarschijnlijk zijn achterstand in te halen. „We reden keihard. Veel sneller dan gewoonlijk.” Bij het volgende station was de achterstand nog maar een minuut. Maar de snelheid was duidelijk te hoog voor de scherpe bocht waar de trein uiteindelijk ontspoorde.

Het is het ergste treinongeluk sinds 1991, toen twee Japanse trein op elkaar inreden; 42 mensen kwamen hierbij om het leven.

„Het had erger kunnen zijn”, zegt een buurtbewoner. „Dat gebouw staat er nog maar drie jaar. Als het er niet had gestaan, was de trein zo de markt opgereden en was de ramp niet te overzien geweest.”