Volgens Wierd Duk moeten reformatorische christenen „zich realiseren dat ze buiten hun kring veel bondgenoten hebben” (RD 29-11). Ze moeten „strategisch denken, als je dit land wilt redden”, volgens Duk. Hij beschrijft een beschaving die aan alle kanten onder vuur ligt.

Veel christenen zullen dit erkennen: christelijke waarden krijgen minder ruimte, polarisatie viert hoogtij en steeds vaker worden pogingen gedaan om het geloof naar achter de voordeur te dirigeren én het daar ook nog te controleren.

Volgens Duk komen we bij een kantelpunt waarop dat verlies permanent gaat worden en we niet meer de „mogelijkheid hebben om het land terug te veroveren op de krachten die het bedreigen”.

Lees ook

Opiniemaker Wierd Duk: Bevindelijken hebben buiten eigen kring veel bondgenoten

Waarschuwing

Als het gaat over christen-zijn in een onchristelijke omgeving, geeft de Bijbel aan christenen bij uitstek handvatten en richtlijnen voor hun handelen. Ten eerste wordt ”een minderheid zijn” in de Bijbel niet gezien als een bedreiging, maar als uitgangspunt. „Gij zijt het zout der aarde” (Mattheüs 5:13). Christenen zijn geroepen om te schijnen als licht in de duisternis en gezonden „als schapen te midden van de wolven” (Mattheüs 10:16).

In de Bijbel is ”een minderheid zijn” het uitgangspunt

Nergens zien we dat de kerk wordt opgeroepen om strategisch samen te werken met andere groepen om een cultureel christendom te promoten of om christelijke waarden meer voor het voetlicht te brengen. De heidense tijd van het Nieuwe Testament was vol antichristelijk denken en antichristelijke waarden; tempelprostitutie, slavernij, hedonisme en afgodendienst vierden hoogtij. Juist in die tijd groeiden christelijke kinderen op in een samenleving die „heel gewelddadig” was, zoals Duk nu als mogelijke dreiging noemt.

Gods kracht wordt in onze zwakheid vervuld, niet in het op de been brengen van sterke coalities

De brievenschrijvers in het Nieuwe Testament riepen evenwel niet op tot „een conservatieve zuil waar ook niet-christenen welkom zijn”. Integendeel, in de Bijbel wordt juist uitvoerig gewaarschuwd tegen het samenwerken met ‘heidense’ groepen en volken, om te voorkomen dat waarden teloorgaan.

Hogere strijd

In diverse teksten in het Oude Testament (denk aan Jesaja 30, Jeremia 2 en Hosea 7) wordt gewaarschuwd tegen het samenwerken met en hulp verwachten van volken die de Heere niet dienen. Ook toen klonk het plausibel: laten we menselijke bondgenoten zoeken die ons beschermen tegen de dreiging die op Gods volk afkomt, laten we hulp zoeken bij Egypte, zodat we sterk staan om onze waarden en ons voortbestaan te garanderen.

Onze strijd gaat veel verder en veel dieper dan islamisering, liberalisering of extremisme

Juist tegen deze houding waarschuwt Gods Woord ons. Vertrouw op God, Hij die Zijn kleine volk redt en beschermt. Zijn kracht wordt immers in onze zwakheid vervuld, niet in het op de been brengen van sterke coalities. Want we hebben niet te strijden tegen vlees en bloed, hoe bezorgd christenen ook kunnen zijn over zaken als islamisering, liberalisering en extremisme ter linker- of ter rechterzijde.

Onze strijd gaat veel verder en veel dieper: het is de strijd tegen de geest der eeuw, de hemelse machten in de lucht. Daar passen geen menselijke wapens en coalities; daar passen, zoals Paulus helder schetst in Efeze 6, de geestelijke wapenrusting en ook het gebed.

Gods kracht

Laten we als christenen geen monsterverbond sluiten met mensen die zichzelf als ”cultuurchristen” betitelen. Laten we geen hulp verwachten van sterke coalities met partijen die, als we niet opletten, de ”joods-christelijke waarden” instrumentaliseren voor hun eigen agenda. „Dezen vermelden van wagens, en die van paarden; maar wij zullen vermelden van de Naam des HEEREN, onzes Gods (Psalm 20:8).”

De auteur is historicus, adviseur public affairs bij MissieNederland en gemeenteraadslid namens de ChristenUnie in Putten.