Kerk & religieKerk op Aruba

Katwijkse ds. Hazenoot (41) probeert protestantse gemeente op Aruba Bijbelgetrouw te maken

Zo goed en zo kwaad als het gaat, probeert ds. P. (Peter) Hazenoot zijn protestantse kerk op Aruba Bijbels te vormen. Én hij ontfermt zich er over daklozen en prostituees. „Ik ben eigenlijk geen dominee, ik ben een evangelist.”

17 May 2025 08:48Gewijzigd op 17 May 2025 09:19Leestijd 9 minuten
Ds. Peter Hazenoot, predikant op Aruba. beeld Dawn Marie DiPillo
Ds. Peter Hazenoot, predikant op Aruba. beeld Dawn Marie DiPillo

Een afgeronde masteropleiding theologie heeft ds. Hazenoot (41) niet. Bewust niet, zegt de geboren Katwijker in een interview via Teams. „Ik volgde wel een theologische studie en cursussen en heb verschillende diploma’s. Maar ik heb te veel mensen gezien met een prachtig papiertje, die ver bij de Heiland vandaan leven of geen zekerheid hebben. Intussen heb ik wel op allerlei kansels gestaan, in zowel hersteld hervormde gemeenten als in pinksterkerken.”

Ondanks die breedte noemt ds. Hazenoot zich calvinistisch. „Arminiaans ben ik niet. Ik voel me verbonden met auteurs uit de kring van Banner of Truth, zoals John MacArthur en Joel Beeke, en onderschrijf de Heidelbergse Catechismus. Ik geloof dat onze gemeente in dit deel van de wereld een voorpost van het calvinistische gedachtegoed is.”

Van jongs af voelt de predikant zich in zijn element als evangelist – een van zijn twee „bedieningen” op het eiland dat 120.000 inwoners telt. „Het liefst zoek ik de mensen op straat op, verslaafden en prostituees, om te helpen en te evangeliseren. Zo is mijn werk op Aruba ook begonnen, nog voor ik er ging wonen. Veel prostituees komen uit Colombia en doen dit werk uit armoede. Het is fijn als ze uit dit werk geraken en terug kunnen naar hun land, maar het belangrijkste is dat ze het Evangelie horen en dat we met hen bidden en Bijbellezen. Het is een gevaar dat je als kerk alleen goede werken doet en het Evangelie verwaarloost.”

„„Ga uit in de wegen en heggen en dwing ze in te komen”, die roep heeft altijd in mijn leven geklonken”

Ds. Peter Hazenoot, predikant op Aruba

Dokter

„Elke week delen we eten uit aan verslaafden en geef ik les in een opvang voor mensen die willen afkicken”, vertelt de predikant, zichtbaar enthousiast over het werk dat hij samen met zijn vrouw en een Nederlandse collega-evangelist doet. „Ik vind het belangrijk dat die laag van de maatschappij de Dokter, de Heere Jezus, te zien krijgt. Over niet lang komt de Heere Jezus terug, en wat moeten we dan met al die mensen? „Ga uit in de wegen en heggen en dwing ze in te komen”, die roep heeft altijd in mijn leven geklonken.”

Ds. Hazenoots tweede hoofdtaak op het eiland is het predikantschap van de ”Kerki Protestant” in twee plaatsen. In Piedra Plat preekt hij elke zondagochtend in het Nederlands, uit de Herziene Statenvertaling. ’s Middags preekt hij in San Nicolas in het Papiaments. „Ik ben blij dat veel mensen trouw de gemeente bezoeken.

Toen ik hier predikant werd, kwam er een handvol mensen, nu zo’n tachtig tot honderd, onder wie veel kinderen. Veel bezoekers zijn overgekomen uit rooms-katholieke en evangelische kerken. Mensen uit de laatste kerken voelen zich soms gemanipuleerd omdat ze verplicht worden 10 procent van hun inkomen weg te geven. Andere mensen waren op zoek naar een Bijbelgetrouwe prediking.”

Welvaartsevangelie

Dicht bij de Bijbel blijven en tegelijk aansluiten bij de Arubanen: dat is de grootste uitdaging voor ds. Hazenoot, zegt hij. „De eilanders zijn geen lezers, veel mensen zijn laaggeschoold. Pas sinds 1998 is er een Bijbel in de eigen taal, het Papiaments. Protestantse auteurs die hier populair zijn, dragen het welvaartsevangelie uit. Door middel van prediking, catechisatie en Bijbelstudie probeer ik de gemeente Bijbelgetrouw te maken.”

In de andere protestantse kerken op het eiland is de prediking oppervlakkig, meent ds. Hazenoot. „Daar geven ze mensen precies genoeg religie om verloren te gaan. Met doop en belijdenis zijn ze er, dan komt het wel goed. Daarom heb ik de eerste jaren hier vooral gepreekt over de noodzaak van wedergeboorte, bekering en geloof.”

Een andere uitdaging is dat Aruba, een land binnen het Koninkrijk der Nederlanden, erg seculier is. „Veel mensen zijn in naam wel christelijk, maar vooral in de rooms-katholieke kerken worden feesten als carnaval en Valentijnsdag groots en werelds gevierd.” Carnaval beheerst het eiland zelfs zo dat ds. Hazenoot dit jaar op die zondag de middagdienst moest afzeggen vanwege de drukte.

Twee op de drie bezoekers van ds. Hazenoots diensten is vrouw. „Dat maakt het lastig om mannen te vinden voor de kerkenraad. Onder mijn prediking is een vrouw van nu 78 tot geloof gekomen, die al haar leven lang in de kerk zat. Het Evangelie ging voor haar open. Ze is diaken geworden, maar eigenlijk vind ik dat een vrouw niet in het ambt hoort. Ik heb tegen haar gezegd: „Als ik een geschikte man vindt, neemt die je taak over.” Dat vond ze eerst lastig, maar ze inmiddels afgetreden.”

„Als eenvoudige jongen werd ik voor koningen en stadhouders gesteld, zoals de Bijbel zegt”

Ds. Peter Hazenoot, predikant op Aruba

Mariniers

Wie vaak onder ds. Hazenoots gehoor zitten, zijn Nederlandse vakantiegangers uit de reformatorische gezindte. „Bijvoorbeeld familieleden van mariniers die hier gestationeerd zijn. Sommigen komen hier dan in korte broek naar de kerk; dat zouden ze thuis nooit doen. Mensen in mijn gemeente hebben daar soms moeite mee. Maar het mooie is dat ze in hun eigen Nederlandse kerk vaak kritisch luisteren, maar op vakantie heel genadig zijn. Voor hen mag mijn prediking soms een schakeltje in hun leven zijn.”

Ds. Hazenoot probeert aanwezig te zijn in het publieke domein van Aruba. Twee jaar geleden tekende hij een protest aan tegen de invoering van het homohuwelijk in het land. Dat doet wat hem betreft overigens niets af aan een open houding naar homo’s. „Iedereen moet zich in mijn kerk veilig voelen, maar ik pas mijn prediking niet aan.”

Daarnaast leidde de predikant al twee keer een staatsbegrafenis. In januari was dat die van Henny Eman, de eerste premier van Aruba. „Als eenvoudige jongen werd ik voor koningen en stadhouders gesteld, zoals de Bijbel zegt. Oud-premier Balkenende was er vanuit Nederland. We hebben een fijn gesprek gehad.”

Predikantschap

Ds. Hazenoots weg tot het predikantschap is een verhaal apart. „Ik kwam vier keer per jaar een maand op Aruba om straatwerk te doen. Toen onze oudste kinderen leerplichtig werden, konden we die niet meer meenemen. En ik wilde m’n gezin niet verwaarlozen door maandenlang van huis te zijn. In september 2015 zei de vorige predikant hier dat hij me aan de overheid wilde voordragen als opvolger – zo gaat dat op Aruba. Ik geloofde dat het van de Heere was.”

Eind december –„ik had de huur van m’n huis in Nederland opgezegd en onze spullen via Marktplaats verkocht”– kwam er een kink in de kabel. De predikant van de protestantse kerk in Oranjestad, die tot hetzelfde kerkverband behoort als ds. Hazenoots gemeente, belegde met spoed een kerkenraadsvergadering. „Ik zou niet wettig aangesteld zijn. Toen kwam de strijd in mijn hart. De Heere kwam over met Psalm 27: „De Heere is mij een Helper, wat zou mij een mens doen?”

„In september stond ik op het punt om weg te gaan vanwege alle strijd die ik ervoer”

Ds. Peter Hazenoot, predikant op Aruba

Ik kwam aan op Aruba voor die vergadering. Tijdens de stemming stond ik op de gang en kreeg ik een berichtje van mijn vrouw: „Peter, ik krijg sterk die tekst uit Spreuken: „Het lot wordt in de schoot geworpen; maar het hele beleid daarvan is van de Heere.” Op dat moment werd er gestemd en bleek men unaniem voor mijn aanstelling.”

Zelfmedelijden

Wrijving bleef er tussen de protestantse kerken die ds. Hazenoot dient en die van Oranjestad, schetst de predikant. Het had niet veel gescheeld of hij woonde weer in Nederland. „In september stond ik op het punt om weg te gaan vanwege alle strijd die ik ervoer. Mijn gezin leed eronder, ik sliep niet. Ik zei met Markus 4 tegen God: „Maakt het U niet uit dat wij vergaan? Ziet U me wel?””

Ds. Hazenoot belde de vrouw van de vorige predikant van deze gemeente, ds. G.J. Dekker. „Aan hen heeft de gemeente veel te danken. Ik had ze beloofd hier tien jaar te blijven. Ze vroeg me: „Heb je een andere roeping gekregen?” Toen heb ik me moeten bekeren van mijn zelfmedelijden en kreeg ik weer ruimte om verder te gaan. Het was een zware tijd, maar het lijden weegt niet op tegen de heerlijkheid die straks volgt.

Ik heb me veel afgevraagd: wanneer is iets lijden om Christus’ wil en wanneer krijg je strijd omdat je je eigen koninkrijkje probeert te bouwen? Maar daar heb ik nu rust over gekregen.”

Vond je dit artikel nuttig?

RD.nl in uw mailbox?

Ontvang onze wekelijkse nieuwsbrief om op de hoogte te blijven.

Hebt u een taalfout gezien? Mail naar redactie@rd.nl

Home

Krant

Media

Puzzels

Meer