Dankzij Joyca kan Dianne uit Middelburg zelfstandig wonen
Hulphond Joyca opent deuren – letterlijk én figuurlijk. Dianne Kik (41) zou niet weten wat ze zonder hem moest beginnen. „Hij helpt me met alles waarbij ik hem nodig heb, maar hij is ook gewoon mijn maatje.”
Nog maar negen weken oud was golden retriever Joyca toen hij zes jaar geleden bij Dianne Kik in huis kwam. Gelukkig was daar Baloo, Diannes eerste hulphond, die al een dagje ouder werd. „Als ik Baloo een commando gaf, zoals ”af” of ”blijf”, hield Joyca hem goed in de gaten en deed hij na wat hij deed. Zo leerde hij, naast de training die ik hem zelf gaf, al heel snel wat hij moest doen.”
Baloo, eveneens een golden retriever, kwam in 2010 in haar leven. „Ik heb psychische klachten en daarnaast ook de bindweefselziekte EDS. Voor ik Baloo kreeg, was ik jarenlang opgenomen in een ggz-instelling. Voor mijn gevoel zat mijn leven toen op een doodlopend spoor. Toen zag ik in een tv-programma hoe een meisje haar eerste psychosociale hulphond kreeg. Ik vertelde erover tegen mijn psychiater en hij dacht dat een hulphond voor mij ook zou kunnen werken. Dankzij Baloo kon ik uiteindelijk zelfstandig gaan wonen. In 2012 zijn de deuren van de ggz achter me dichtgevallen en nooit meer opengegaan.”
Net als Baloo, die twee jaar geleden overleed, helpt Joyca Dianne zowel op psychisch als praktisch gebied. „In winkels gaat hij bijvoorbeeld tussen mij en andere mensen in staan, zodat ze me niet onverwachts kunnen aanraken. Als hij bij mij een paniekaanval of een dissociatie voelt aankomen, geeft hij dat aan, zodat ik een rustig plekje kan opzoeken. Op zo’n moment springt hij vaak bij me op schoot. Daarnaast helpt hij me met alledaagse taken, zoals uitkleden, het openmaken van de deur of het terugduwen van zijn zware bak met brokken.”
Niet alles gaat altijd vlekkeloos. „Een hulphond is geen robot, en dat moet hij ook niet worden. Soms kan Joyca bijvoorbeeld iets te enthousiast reageren als hij hier in de buurt een bekende of een andere hond ziet. In de stad doet hij dat trouwens niet; dan is hij helemaal gefocust op mij.”
Wat Dianne het meest in haar hulphond waardeert? „Joyca is een heel aanhankelijke hond die graag knuffelt. Hij is altijd blij, en ik geniet ontzettend van hem. Maar het is ook dankzij Joyca dat ik weer buitenkom en dat ik nog leef. Dat is het allerbelangrijkste, denk ik.”
Dit is het eerste deel in een serie interviews over hulphonden
