Van der H. zegt dat hij en de vrouw van de trap zijn gevallen, tijdens een ruzie over een brief over onder meer een schuld van Van der H. aan de vrouw. Het paar had een moeizame relatie, waaraan de vrouw een einde wilde maken. Het slachtoffer zou volgens de verdachte eerst zijn gevallen, waarna hij haar zou zijn gevolgd toen hij probeerde haar vast te pakken. Beneden aan de trap zou hij het bewustzijn hebben verloren. Toen hij weer bij kennis kwam, lag de vrouw dood naast hem, beweert hij. De rechtbank gelooft zijn verhaal niet, ook al omdat hij telkens wisselende verklaringen heeft afgelegd. Daarnaast past zijn verklaring niet bij de overige onderzoeksbevindingen.

Onderzoek heeft geen eenduidige doodsoorzaak uitgewezen, maar verwurging is volgens de patholoog het waarschijnlijkste scenario. De vrouw had uiteenlopende verwondingen, waaronder een gebroken tongbeen. De rechtbank oordeelt dat Van der H. de vrouw heeft gedood „door haar te wurgen, van de trap te duwen of een combinatie van beide”.

Het Openbaar Ministerie had elf jaar cel geëist. De rechtbank vindt deze straf niet in lijn met de straffen die in vergelijkbare zaken zijn opgelegd. Bovendien heeft het lang geduurd voordat de zaak is behandeld. Dat het misdrijf „in de relationele sfeer” is gepleegd heeft de rechtbank als strafverzwarend meegewogen.